Ten artykuł dotyczy jednostki lotnictwa. Zobacz też: jednostkę marynarki wojennej.
Eskadra F-86 w czasie wojny koreańskiej

Eskadra – jednostka organizacyjna lotnictwa wojskowego, składająca się z kilku lub kilkunastu, rzadziej kilkudziesięciu samolotów wojskowych. Eskadra może dzielić się na klucze, lecz jest z reguły najmniejszą samodzielną jednostką organizacyjną lotnictwa. Kilka eskadr może tworzyć dywizjon lub pułk lotniczy.

Eskadra w polskich wojskach lotniczych

Polskie lotnictwo przyjęło nazwę eskadry dla podstawowej jednostki organizacyjnej od samego swojego powstania w listopadzie 1918 roku. Początkowo eskadra miała się składać etatowo z 6 samolotów, od jesieni 1919 z 10 samolotów[1], stany faktyczne jednak były niższe z powodu braków samolotów. W okresie międzywojennym, od 1921 do 1939 roku z eskadr mogły się składać pułki i dywizjony.

Decyzję o tym, że słowo squadron, czyli „eskadra”, będzie tłumaczone na polski jako „dywizjon” podjęto w październiku 1939 roku, kiedy rozpoczynała się odbudowa polskiego lotnictwa na Zachodzie. Przyczyny takiej decyzji to po części skutek prowizoryczności ówczesnych ustaleń, a po części – względy prestiżowe (chodziło o sprawienie wrażenia, że polskie jednostki mają większe znaczenie)[2]. Wobec różnych interpretacji angielskiego słowa squadron definicja eskadry w języku polskim może być niejednoznaczna. Popularność książki Arkadego Fiedlera Dywizjon 303 spopularyzowała tłumaczenie słowa squadron jako „dywizjon”, niemniej jednak poprawny ekwiwalent tego terminu w języku polskim to: eskadra[2].

Określenie squadronu mianem dywizjonu było nieporozumieniem. Ta niefortunna nazwa musi na zawsze pozostać w uwiecznionych w historii imionach polskich jednostek lotniczych w Wielkiej Brytanii, ale nie powinna być szerzej stosowana do jednostek RAF-u […].

Jerzy Bogdan Cynk, Polska eskadra i dywizjon a RAF-owski squadron – problem polskiej nomenklatury dla jednostek PSP w Wielkiej Brytanii. W: 80 lat lotnictwa polskiego – historia i współczesność. Warszawa: 1998, s. 198.

Niejednoznaczność słowa w języku polskim ma też związek z tym, że w okresie PRL w polskim lotnictwie wojskowym obowiązywały struktury bardziej związane z wojskami lądowymi, wzorem lotnictwa ZSRR: dywizja lotnicza → pułk lotnictwa → eskadra (eskadry były umownymi częściami pułku, oznaczano je tylko literowo, np. A, B, C).

Natomiast podczas działań RAF-u w czasie drugiej wojny światowej obowiązywała struktura: wing (skrzydło lotnicze) → squadron (eskadry/dywizjony, oznaczane niepowtarzalnym numerem, np. 308) → flight (klucz; squadron myśliwski miał początkowo 2 klucze po 6 samolotów, później 4 klucze po 3 samoloty, w korespondencji radiowej oznaczane jedynie kolorami).

W ostatnich latach w Polsce, w związku ze zmianą struktury organizacyjnej, powrócono do wyodrębniania eskadry jako podstawowej jednostki organizacyjnej i dotychczasowe pułki przemianowano na eskadry (np. 1. Pułk Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa” stał się 1. Eskadrą Lotnictwa Taktycznego)[3]

Na podstawie obecnego funkcjonowania słowa squadron w lotnictwie wojskowym Stanów Zjednoczonych można przyjąć, że:

Liczebność eskadry

Przykładowa liczba samolotów w eskadrach myśliwskich podczas II wojny światowej:

Współcześnie:

Zobacz hasło eskadra w Wikisłowniku

Przypisy

  1. Marian Romeyko (red.) „Ku czci poległych lotników”, Warszawa 1933, s.70, 124.
  2. a b Jerzy B. Cynk: Polska eskadra i dywizjon a RAF-owski squadron – problem polskiej nomenklatury dla jednostek PSP w Wielkiej Brytanii. W: 80 lat lotnictwa polskiego – historia i współczesność. Warszawa: 1998, s. 189–198. ISBN 83-909950-1-8.
  3. SP 1ELT i 23BLOT
  4. a b c Tomasz Jerzy Kowalski, Godło i barwa w lotnictwie polskim 1939-1945, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, ISBN 83-206-0616-0, OCLC 69291077.
  5. Krzysztof Zalewski: Japońskie lotnictwo pokładowe. Lampart, bdw.

Bibliografia