Prawdziwe imię i nazwisko |
Gerardo Rocco Damiano |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1928 |
Data i miejsce śmierci |
25 października 2008 |
Zawód |
reżyser, producent filmowy |
Współmałżonek |
Paula Morton |
Lata aktywności |
1969–1994 |
Gerardo Rocco „Gerard” Damiano (ur. 4 sierpnia 1928[1] w Nowym Jorku, zm. 25 października 2008 w Fort Myers[2]) – amerykański reżyser, producent filmowy i scenarzysta, znany przede wszystkim z filmu pornograficznego Głębokie gardło (1972) z Lindą Lovelace[3] i Harry Reemsem. Film ten był skandalem obyczajowym, a jednocześnie jednym z najbardziej dochodowych filmów w historii kina (koszt 25 tysięcy dolarów, przychód 600 milionów dolarów)[4]. Wyreżyserował także przebój Diabeł w pannie Jones (The Devil in Miss Jones, 1973), który zajął 7 miejsce na liście najbardziej dochodowych zdjęć magazynu „Variety” z 1973 roku (Głębokie gardło zajęło 11 miejsce w tym roku, drugi rok z rzędu na liście)[5]. Damiano jest jednym z przełomowych reżyserów tak zwanego Złotego Wieku Porno (1969–1984)[6].
Urodził się w nowojorskim Bronx w rodzinie katolickiej włoskich imigrantów[7]. Gdy miał sześć lat, zmarł jego ojciec. W młodości pracował na Times Square jako chłopiec do czyszczenia obuwia, a także na Manhattan Automat jako boy hotelowy[8]. W wieku 17 lat wstąpił do United States Navy SEALs, służąc przez cztery lata. Po opuszczeniu marynarki, Damiano pracował 12 lat jako technik RTG w szpitalu Jamaica Hospital w Queens. Następnie otworzył salon fryzjerski z przyjacielem i przez wiele lat pracował jako fryzjer w małym zakładzie fryzjerskim na Manhattanie[7]. Jako zapalony fotograf amator, obsługiwał wesela i wykonywał zdjęcia dzieciom.
W latach 60. na sugestię swojego księgowego Damiano rozpoczął karierę filmową. Początkowo jako asystent[9]. W wieku czterdziestu lat debiutował dramatem We All Go Down (1969). Był reżyserem takich filmów 16 mm i Super 16 mm pod pseudonimem Jerry Gerard. Były to m.in.: Diabeł w pannie Jones (The Devil in Miss Jones, 1973)[10] czy Memories Within Miss Aggie (1974). Inne jego realizacje to: Teenie Tulip (1970), The Story of Joanna (1975), For Richer, For Poorer (1979), Consenting Adults (1982), Future Sodom (1987), Young Girls in Tight Jeans (1989), Dirty Movies (1989) i Naked Goddess 2 (1994). Był podziwiany przez innych profesjonalistów filmowców, takich jak Sergio Leone czy John Cassavetes[11].
W styczniu 2009 Jaime Noguera, dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych i Alternatywnych w Benalmádenie (Festival Internacional de Cortos y Cine Alternativo de Benalmádena FICCAB), zlecił napisanie książki Paco Gisbertowi Gerard Damiano: niezależny pornograf (Gerard Damiano: el pornógrafo indie)[12], która ukazała się 1 listopada 2009[13].
W dramacie biograficznym Królowa XXX (Lovelace, 2013) w reżyserii Jeffreya Friedmana i Roba Epsteina jego rolę jako reżysera filmu Głębokie gardło zagrał Hank Azaria[14].
Jego trzy małżeństwa zakończyły się rozwodem. Z drugiego małżeństwa z Barbarą Walton miał dwoje dzieci: syna Gerarda Jr. i córkę Christar. W 1972 był związany z Annie Sprinkle[15] W 1975 poślubił Paulę Morton[16].
Zmarł 25 października 2008 we Fort Myers na Florydzie w wieku 80. lat. Przyczyną śmierci był udar mózgu, którego doznał we wrześniu[17][18][19].
Rok | Nagroda | Kategoria | Film | Rezultat |
---|---|---|---|---|
1983 | Adult Film Association of America | Najlepszy reżyser[20] | Never So Deep (1981) | Nominacja |
Najlepszy scenariusz[20] | Nominacja | |||
Najlepszy zwiastun[20] | Wygrana | |||
Najlepszy montaż filmowy[20] | Nominacja | |||
1984 | AVN Award | Najlepszy reżyser[20] | Night Hunger (1983) | Nominacja |
1985 | AVN Award | Najlepszy reżyser wideo[20] | Whose Fantasy Is This Anyway? (1983) | Nominacja |
Najlepszy montaż wideo[21] | Wygrana | |||
XRCO Award | Aleja Sław (Hall of Fame)[22][23] | – | Wygrana | |
Critics’ Adult Film Awards | Najlepszy reżyser[20] | Throat... 12 Years After (1984) | Wygrana | |
1986 | AVN Award | Najlepszy reżyser[20] | Nominacja | |
Aleja Sław (Hall of Fame)[20] | – | Wygrana | ||
2008 | XBIZ Award | Całokształt twórczości filmowej[24] | – | Wygrana |
2018 | Raven’s Eden Award | Aleja Sław (Hall of Fame)[25] | – | Wygrana |