Giampaolo Mazza (2013) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Giampaolo Mazza (ur. 26 lutego 1956 w Genui) – sanmaryński piłkarz włoskiego pochodzenia występujący na pozycji pomocnika, trener i działacz piłkarski, w latach 1998–2013 selekcjoner reprezentacji San Marino.
W trakcie swojej kariery zawodniczej występował na pozycji defensywnego pomocnika, grając wyłącznie na poziomie amatorskim we włoskich klubach z niższych kategorii rozgrywkowych, głównie z regionu wschodniej Emilii-Romanii, oraz w Campionato Sammarinese (SS Murata, SP Tre Fiori, SS Cosmos)[1]. Grę w piłkę nożną zakończył w 1987 roku, kiedy to po ukończeniu Wyższego Instytutu Wychowania Fizycznego (ISEF) rozpoczął pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego w jednej ze szkół średnich w San Marino[2].
Mazza był jednym z zawodników powoływanych w połowie lat 80. XX wieku przez Giulio Cesare Casaliego do nowo powstałej reprezentacji San Marino, która rozpoczęła rozgrywać mecze sparingowe, oczekując na przyjęcie FSGC do FIFA oraz UEFA[3][4]. 28 marca 1986 wystąpił on w pierwszym międzypaństwowym meczu reprezentacji przeciwko Kanadzie U-23 (0:1) w Serravalle[5]. W 1987 roku wziął udział w Igrzyskach Śródziemnomorskich, gdzie San Marino rozegrało 3 spotkania przeciwko Libanowi, Syrii i Turcji U-23 i z dorobkiem 1 punktu zajęło 4. lokatę w swojej grupie[6]. Ogółem w latach 1986–1987 rozegrał on w drużynie narodowej 4 nieoficjalne spotkania, nie zdobył żadnej bramki.
W trakcie trwania sezonu 1988/89 Mazza objął funkcję trenera San Marino Calcio, zastępując tymczasowo Gabriele Lucchiego[7]. W połowie 1989 roku przejął obowiązki pierwszego szkoleniowca, które sprawował przez rok, zajmując 5. miejsce w grupie F Campionato Interregionale[7]. W 1990 roku rozpoczął pracę w AC Riccione, które prowadził przez jeden sezon, zakończony zajęciem 17. lokaty w grupie C Serie C2 i degradacją z ligi. W 1993 roku objął klub ponownie (już pod nazwą Valleverde Riccione FC) i prowadził go przez 3 lata na poziomie Campionato Nazionale Dilettanti. W sezonie 1996/97 był trenerem San Marino Calcio, z którym wywalczył Coppa Italia Dilettanti Emilia-Romagna oraz awans do V ligi, po czym opuścił klub[8][9].
W sezonie 1997/98 prowadził klub ASD Argentana, z którym spadł z Campionato Nazionale Dilettanti[10]. W sezonie 2000/01 trenował Cattolica Calcio i uzyskał z tym zespołem promocję do Eccellenzy. W latach 2001–2003 pracował jako szkoleniowiec Realu Misano, z którym wygrał Coppa Italia Dilettanti Emilia-Romagna (2001/02)[11]. W latach 2003–2006 prowadził ASD Verucchio, z którym w sezonie 2003/04 awansował do Eccellenzy, natomiast w kolejnym - po raz pierwszy w historii klubu - do Serie D[12][13]. Na początku 2006 roku, z powodu konfliktu z zarządem, został zdymisjonowany i zastąpiony przez Mirko Fabbriego[14][15]. Po 3 kolejkach, przed meczem derbowym przeciwko Valleverde Riccione FC (zwycięstwo 1:0), przywrócono go na stanowisko[14][16].
W październiku 2006 roku Mazza rozpoczął pracę jako trener Realu Cesenatico[17]. Po zakończeniu sezonu 2006/07 jego klub awansował do Serie D, wygrywając grupę B Eccellenzy z 1 punktem przewagi nad ASD Savignanese[18]. Jesienią 2007 roku zwolniono go z powodu niezadowalających wyników. W lutym 2008 roku powrócił do Realu zajmując miejsce zwolnionego Marco Carrary[19][20]. W marcu tego samego roku prezydent klubu zdecydował o zwolnieniu go ze stanowiska trenera i przywróceniu na tę funkcję Carrary[21]. Dwa miesiące później ponownie objął posadę szkoleniowca ASD Verucchio[12]. W grudniu tego samego roku zrezygnował, gdy zarząd ogłosił odejście w przerwie zimowej kilku znaczących graczy[22]. Zespół znajdował się wówczas na ostatnim miejscu w swojej grupie Serie D. We wrześniu 2009 został szkoleniowcem Valleverde Riccione FC, walczącego o utrzymanie w Serie D[23][24]. W grudniu tego samego roku, po zdobyciu 12 punktów w 11 kolejkach, zwolniono go ze stanowiska[25][26].
W 1996 roku został asystentem selekcjonera Massimo Boniniego[27]. Po zakończeniu eliminacji Mistrzostw Świata 1998 objął funkcję pierwszego szkoleniowca kadry narodowej[28]. 10 października 1998 zadebiutował w przegranym 0:5 meczu przeciwko Izraelowi na Stadionie Olimpijskim w Serravalle w ramach eliminacji EURO 2000[29][30].
Za jego kadencji San Marino odniosło jedyne dotychczasowe zwycięstwo pokonując w meczu towarzyskim w 2004 roku 1:0 Liechtenstein[31]. W meczach eliminacji do mistrzostw świata i mistrzostw Europy uzyskał on jeden wynik remisowy: 1:1 z Łotwą w Rydze w 2001 roku[32][33]. Podczas jego pracy reprezentacja doznała najwyższych w historii porażek: 0:13 z Niemcami i 0:11 z Holandią[34][35]. W latach 2008–2012 San Marino ustanowiło europejski rekord 20 meczów bez zdobytej bramki[36][37]. Ogółem z 85 oficjalnych spotkań Mazza przegrał 82 (bilans bramkowy 15:371), natomiast w meczach eliminacyjnych zanotował 75 porażek w 76 meczach[38][39][40]. Oprócz funkcji selekcjonera pracował równocześnie jako nauczyciel wychowania fizycznego, trener amatorskich włoskich klubów oraz działacz piłkarski przy FSGC[41].
10 października 2013 roku, podczas konferencji prasowej przed meczem z Mołdawią w Kiszyniowie ogłosił, iż rezygnuje ze stanowiska selekcjonera po spotkaniu z Ukrainą w Serravalle (15 października)[42]. Pełnił on swoją funkcję nieprzerwanie przez 15 lat, co stanowi pod tym względem 6. wynik w Europie[43][44].
Reprezentacja | Okres pracy |
Statystyki | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
M | Z | R | P | Z% | R% | P% | GZ | GS | ||
![]() |
1998–2013 | 85 | 1 | 2 | 82 | 1,17% | 2,35% | 96,47% | 15 | 371 |
# | Data | Miejsce | Przeciwnik | Wynik | Ranga meczu |
---|---|---|---|---|---|
1. | 25 kwietnia 2001 | Stadion Skonto, Ryga | ![]() |
1:1 (1:0) | Eliminacje Mistrzostw Świata 2002 |
2. | 20 sierpnia 2003 | Rheinpark Stadion, Vaduz | ![]() |
2:2 (2:2) | Mecz towarzyski |
3. | 28 kwietnia 2004 | Stadion Olimpijski, Serravalle | ![]() |
1:0 (1:0) | Mecz towarzyski |
Od 2010 roku pracuje jako kierownik techniczny wydziału szkolenia młodzieży w Federazione Sammarinese Giuoco Calcio. W październiku 2014 roku objął funkcję prezesa nowo utworzonego Associazione Sammarinese Allenatori Calcio (ASAC), którego był jednym z założycieli[45][46]. Stowarzyszenie ma na celu podnoszenie kwalifikacji sanmaryńskich trenerów piłkarskich i reprezentowanie ich interesów w FSGC[47].
We wrześniu 2016 roku przedstawił swoją kandydaturę na stanowisko prezydenta FSGC[48][49]. W lutym 2017 roku przegrał głosowanie z Marco Turą stosunkiem głosów 40:35[50].
Urodził się w 1956 roku Genui w rodzinie o sanmaryńskich korzeniach. Jego rodzice wyjechali do Włoch z powodów zawodowych. W wieku 12 lat wraz z rodziną osiedlił się w San Marino. Pracuje jako nauczyciel wychowania fizycznego[27].