| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 2022 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo słowiańskie | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1959 |
| Habilitacja |
1966 |
| Profesura |
1979 |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Gdański – 1999 | |
| nauczyciel akademicki | |
| Odznaczenia | |
| |
Hanna Popowska-Taborska (ur. 22 marca 1930 w Warszawie, zm. 6 grudnia 2022 tamże[1]) – polska językoznawczyni i badaczka kaszubszczyzny.
Była córką profesora pediatrii[2]. W 1952 roku ukończyła studia językoznawcze na Uniwersytecie Łódzkim[3]. Doktoryzowała się (1959) i habilitowała (1966) na Uniwersytecie Warszawskim. W 1972 r. otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a siedem lat później profesora zwyczajnego[4]. W latach 50. poświęciła się badaniom terenowym wśród ludności kaszubskiej i słowińskiej[5]. Autorka i współautorka wielu dzieł poświęconych językowi kaszubskiemu[4], m.in. wielotomowego Atlasu językowego kaszubszczyzny i Słownika etymologicznego kaszubszczyzny. Jej zdaniem Przysięgom słowińskim z Wierzchocina: „...zawdzięczamy znaczną ilość kaszubizmów leksykalnych...”. W 1979 roku za działalność naukową została uhonorowana Medalem Stolema[6].
23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[7].
W 1997 otrzymała Medal im Bernarda Chrzanowskiego „Poruszył Wiatr od Morza”[5].
W 1999 została uhonorowana tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego[8][2].
W 2002 otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[9].
