![]() Horace Silver (1989) | |
Imię i nazwisko |
Horace Ward Martin Tavares Silva |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
2 września 1928 |
Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 2014 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk |
Aktywność |
1952–2000 |
Powiązania |
The Jazz Messengers |
Strona internetowa |
Horace Silver, właśc. Horace Ward Martin Tavares Silva (ur. 2 września 1928 w Norwalk, zm. 18 czerwca 2014 w New Rochelle)[1] – amerykański pianista jazzowy i kompozytor, jeden z pionierów hard bopu. Laureat NEA Jazz Masters Award[2] 1995.
Jego ojciec, John Tavares Silva, pochodził z wyspy Maio w Republice Zielonego Przylądka.
Silver zaczynał jako saksofonista, ale szybko zdecydował się na fortepian. Początkowo występował w klubach, dla szerokiej publiczności odkrył go w 1950 Stan Getz. W 1951 Silver przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie pracował w jazzowym klubie Birdland. W tym czasie poznał wykonawców grających dla Blue Note i zaczął występować w składzie różnych zespołów jako sideman. W latach 1952 i 1953 zaczął nagrywać z własnym zespołem, do którego należeli Gene Ramey, Curly Russell i Percy Heath.
Od 1956 miał podpisany kontrakt na wyłączność z Blue Note. W czasie tego okresu stał się także jednym z pionierów tworzącego się wówczas stylu hard bop, który łączył rhythm and blues i gospel z jazzem.
Silver brał udział w nagraniach towarzysząc wielu innym artystom, pojawił się na płytach takich wykonawców jak Nat Adderley, Art Blakey, Dee Dee Bridgewater, Kenny Burrell, Donald Byrd, Paul Chambers, Kenny Clarke, Al Cohn, Miles Davis, Kenny Dorham, Lou Donaldson, Art Farmer, Stan Getz, Terry Gibbs, Gigi Gryce, Coleman Hawkins, J.J. Johnson, Milt Jackson, Howard McGhee, Hank Mobley, J.R. Monterose, Lee Morgan, Clifford Jordan, John Gilmore, Rita Reys, Sonny Rollins, Sonny Stitt, Clark Terry, Phil Urso i Lester Young.