Icchak Majer Weisenberg (ur. 1881 w Żelechowie, zm. 13 sierpnia^[1] 1938 w Warszawie) – polski pisarz i dramaturg żydowskiego pochodzenia piszący w języku jidysz.

Życiorys

Urodził się w biednej rodzinie żydowskiej. Nie posiadał formalnego wykształcenia, posługiwał się wyłącznie językiem jidysz. Do ukończenia 25 roku życia pracował jako rzemieślnik w rodzinnym Żelechowie, w Łodzi i w Warszawie. Był laureatem nagrody literackiej Gminy Żydowskiej w Warszawie.

Był uznawany za wybitnego pisarza już przez współczesnych, którzy przyrównywali go do Icchaka Lejba Pereca, Szaloma Asza czy Hirsza Dawida Nomberga^[2]. W Żelechowie znajduje się ulica jego imienia.

Icchak Majer Weisenberg pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 31, rząd 2)^[3][4].

Twórczość

Weisenberg debiutował opowiadaniami Der Kitel i Der Holech W'dor Ba. Największą popularność Icchakowi Majerowi Weisenbergowi przyniosły opowiadania: Di meszugene in dorf (z jidysz Wiejska wariatka) oraz A sztejtł (z jidysz Miasteczko). Zaledwie kilka jego utworów zostało przetłumaczonych na język polski, a także na niemiecki.

• 1938: Dertseylungen fin meyn ershtn period shraybn
• 1938: Far yugnt
• 1937: In der tifer aybikayt
• 1933: Shrayber un zayere verk
• 1932: Kunst un subyektivitet
• 1931: Goyreles vus lakhn
• 1930: Dos bukh fun liebe
• 1930: Der moderner shed
• 1925: Reale kreftn
• 1922: A shlekthe froy: un andere ertsehlungen
• 1912: Ertsehlungen un bilder
• 1911: Kine un tayve un andere ertsehlungen
• 1910: Kasper