Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1931 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
8 lub 9 września 1985 |
Dziedzina sztuki |
literatura popularnonaukowa i fantastycznonaukowa, przekład literacki |
Juliusz Jerzy Herlinger (ur. 27 listopada 1931 w Krakowie, zm. 8 września lub 9 września[a] 1985 w Warszawie) – polski dziennikarz i pisarz, tłumacz książek z języka rosyjskiego, autor książek popularnonaukowych kierowanych do młodych czytelników[1][2]. Twórca cyklu powieści fantastycznonaukowych o Mister Hopkinsie, wnuku Sherlocka Holmesa[3].
Przełożył na język polski m.in. opowiadania fantastycznonaukowe Formuła nieśmiertelności Anatolija Dnieprowa i Radość czynu Gleba Anfiłowa (w antologii Ostatni z Atlantydy Wydawnictwa Iskry, 1964)[4]. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim dziejami odkryć i wynalazków[5]. Książka Wielki wyścig (1971) była poświęcona rozwojowi motoryzacji, a Jak samolot nauczył się latać (1974) historii lotnictwa[5]. Obie pozycje ukazały się w serii „Niezwykłe Dzieje Zwykłych Rzeczy” wydawanej w latach 1971–1975 przez Krajową Agencję Wydawniczą (KAW)[5]. Następnie publikował w nowej serii KAW, „Niezwykłe Sprawy Zwykłego Świata” (książka Zaklęty dźwięk, 1976, i wznowienia)[5]. Obie serie adresowano do młodzieży w wieku 12–14 lat[5].
Bohaterem trylogii o Mister Hopkinsie jest wnuk Sherlocka Holmesa, który buduje wehikuł czasu i z jego pomocą bada historię nauki, spotykając się z wybitnymi postaciami z przeszłości[6]. Pierwsze polskie wydania ukazały się w latach 1968–1983 nakładem Wydawnictwa „Nasza Księgarnia” i zostały wznowione w latach 1997–1998 przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka w serii „Klasyka Dziecięca”[6][7][8].
W latach 70. XX wieku pierwsze dwa tomy cyklu opublikowano się w przekładzie na język słowacki (Mister Hopkins – Sherlockov vnuk, tłum. Oľga Silnická, Bratysława 1972; Mister Hopkins po stopách senzácií, tłum. Oľga Silnická, Bratysława 1974)[9][10].
Juliusz Jerzy Herlinger został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C-B-49)[11].