| ||
Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1732 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1803 | |
Miejsce pochówku | ||
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
20 lipca 1778 | |
Sakra biskupia |
4 października 1778 |
Data konsekracji |
4 października 1778 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Jan Karol von Hohenzollern właściwie Johann Nepomuck Karl von Hohenzollern-Hechingen (ur. 25 lipca 1732 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 11 sierpnia 1803 w Oliwie) – biskup rzymskokatolicki.
Pochodził z katolickiej gałęzi rodu Hohenzollernów. Początkowo służył w armii francuskiej w której awansowany został do stopnia pułkownika. Kiedy zgłosił się do armii pruskiej, król Fryderyk II wyznaczył dla niego inne zadanie i został skierowany na studia teologiczne. Święcenia przyjął w 1777 roku[1]. Opat komendatoryjny opactwa cystersów w Pelplinie w latach 1779-1795 i opactwa cystersów w Oliwie od 1782, biskup chełmiński w latach 1785-1795, biskup warmiński w latach 1795-1803. Był senatorem I Rzeczypospolitej, członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[2].