Leczenie neoadiuwantowe, terapia neoadiuwantowa – ogólnoustrojowe leczenie nowotworów poprzedzające zasadnicze leczenie, zwykle chirurgiczne[1].
Najczęściej leczenie neodiuwantowe polega na przedoperacyjnej chemioterapii, hormonoterapii lub rzadziej radioterapii. Głównym celem tego postępowania jest eliminacja mikroprzerzutów, które znacząco pogarszają rokowanie. Dodatkowo natychmiastowe poddanie guza pierwotnego – oraz ewentualnych przerzutów – skutecznemu leczeniu redukuje opóźnienie rozpoczęcia leczenia ogólnoustrojowego w związku z koniecznością wykonania procedury chirurgicznej i odczekania okresu rekonwalescencji po zabiegu. Terapia neoadiuwantowa, poprzez redukcję wielkości guza i naciekania przez niego krytycznych struktur, może zmniejszyć kwalifikację zaawansowania choroby w klasyfikacji TNM (tzw. restaging), uczynić zabieg chirurgiczny technicznie wykonalnym lub pozwolić na jego przeprowadzenie w mniej rozległy sposób, umożliwiając w ten sposób zachowanie funkcji dotkniętego narządu (na przykład głosu przy raku krtani, zwierania mięśni odbytu przy raku jelita grubego)[2][3].
