Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1929 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 1980 |
Zawód |
aktor, pisarz |
Lata aktywności |
1953-1980 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Leszek Herdegen (ur. 28 maja 1929 w Poznaniu, zm. 15 stycznia 1980 w Toruniu) – polski aktor i pisarz.
Urodził się w Poznaniu, dzieciństwo spędził w Toruniu. Podczas II wojny światowej, pracował fizycznie, wziął udział w powstaniu warszawskim. Zadebiutował w 1946 jako literat, publikując wiersze i artykuły. W 1953 poparł działania stalinowskich władz PRL, podpisując Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie, którą ukończył w 1953[1]. Przez pewien czas pracował jednocześnie w wydawnictwach literackich i w teatrze. Zasłynął z pracowitości i cieszył się sympatią widzów. W 1964 został wybrany „najulubieńszym aktorem Krakowa”.
Do jego popularności przyczyniły się role filmowe, m.in. te zagrane w Nieznanym (1964), Faraonie (1965) i Potopie (1974). Pojawiał się też w serialach, m.in. Polskie drogi (1976–77) czy Życie na gorąco (1978).
Znany jest jako wykonawca „Pieśni o małym rycerzu", ballady, którą zaśpiewał w serialu Przygody pana Michała[2]. Ostatnią kinową rolę, sturmbannführera SS – zagrał w dramacie wojennym Henryka Bielskiego Gwiazdy poranne (1979).
Pośmiertnie otrzymał wyróżnienie „Złoty Ekran 79” za całokształt twórczości artystycznej w TV.
Pierwszą jego żoną była aktorka Halina Zaczek (od 4 czerwca 1952 do 1961). Drugą żoną była Lidia Zamkow.
Przyjaciel Sławomira Mrożka. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.