1979–1989 | |||||
| |||||
Dewiza: (khm.) ឯករាជ្យ សន្តិភាព សេរីភាព សុភមង្គល Êkâréachy, Sântĭphéap, Sériphéap, Sŏphômôngkôl (Niepodległość, Pokój, Wolność, Szczęście) | |||||
Hymn: បទចម្រៀងនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា Bâtchâmriĕng ney Sathéarânârôdth Prâchéaméanĭt Kâmpŭchéa ("Hymn Ludowej Republiki Kampuczy") | |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa | |||||
Głowa państwa |
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego Heng Samrin | ||||
Zależne od | |||||
Szef rządu | |||||
Liczba ludności (1981) • całkowita • narody i grupy etniczne |
| ||||
Waluta | |||||
Data powstania |
7 stycznia 1979 | ||||
Wycofanie wojsk Wietnamu |
1989 | ||||
Strefa czasowa | |||||
Kod samolotowy |
XU | ||||
Kod telefoniczny |
+855 | ||||
Ludowa Republika Kampuczy (khm. សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតកម្ពុជា, trl. Sathéaranakrâth Pracheameanit Kâmpŭchéa, wiet. Cộng hòa Nhân dân Campuchia)– nazwa państwa kambodżańskiego obowiązująca w latach 1979–1989, czyli pomiędzy obaleniem Czerwonych Khmerów, a wycofaniem wojsk wietnamskich. W 1989 roku nazwę kraju zmieniono na Państwo Kambodżańskie oraz flagę na nową. Nazwa Państwo Kambodżańskie funkcjonowała krótko w latach 1989–1993 do momentu przywrócenia monarchii w Kambodży.
W grudniu 1978 roku, po kilku latach granicznych starć i wskutek masowego napływu uchodźców do Wietnamu, dywizje wietnamskie wsparły rozpoczęte w kwietniu 1978 antypolpotowskie powstanie, którym kierował dowódca 4 Dywizji Piechoty Heng Samrin i 7 stycznia 1979 roku, współdziałając z oddziałami powstańczymi, zajęły Phnom Penh, obalając reżim Pol Pota[1][2]. 10 stycznia 1979 została proklamowana Ludowa Republika Kampuczy, której zwierzchnikiem został Heng Samrin. Od 1981 roku jednopartyjną władzę objęła Kampuczańska Partia Ludowo-Rewolucyjna[1][2][3].
Nowy rząd nie przyniósł spokoju w kraju. Czerwoni Khmerzy schronili się w dżungli oraz w bazach przy granicy tajlandzkiej. W 1982 roku z inicjatywy Czerwonych Khmerów powstał Koalicyjny Rząd Demokratycznej Kampuczy na czele z Norodomem Sihanoukiem. Nasilała się wojna domowa, która trwała do końca lat osiemdziesiątych. W 1985 roku premierem został Hun Sen, który wyraził gotowość do rozmów z Sihanoukiem. Dwa lata później we Francji obaj się spotkali. W 1988 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ wydało rezolucję, która przewidywała wycofanie wojsk wietnamskich z Kampuczy i rok później, w 1989 roku z Kambodży wycofała się armia wietnamska. U władzy pozostał rząd, którym kierował premier Hun Sen.
W 1990 roku rząd Ludowej Kampuczy wraz z emigrantami z obozu Sihanouka postanowiły położyć kres wewnętrznym niepokojom. 23 października 1990 pod auspicjami ONZ, strony konfliktu przeprowadziły konferencję w Paryżu i podpisano porozumienie pokojowe które kończyło wojnę domową. Powołano Radę Narodową jako rząd tymczasowy. Na czele rządu stał Hun Sen, natomiast do kraju powrócił Sihanouk, który został głową państwa. W 1993 roku przywrócono monarchię, królem został Sihanouk[1][2].