| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lipca 1804 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 września 1872 |
| Przyczyna śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
niemiecka |
| Rodzice | |
| Krewni i powinowaci | |
| |
Ludwig Andreas Feuerbach (ur. 28 lipca 1804 w Landshut, zm. 13 września 1872 w Rechenbergu, obecnie Norymberga) – niemiecki filozof.
Jego ojcem był prawnik Paul Johann Anselm von Feuerbach, a bratem matematyk Karl Wilhelm Feuerbach.
Feuerbach był uczniem Hegla, należąc do tzw. lewicy heglowskiej. Wkrótce jednak odrzucił heglizm przyjmując w metafizyce poglądy materialistyczne. Swoje credo wyraził słowami: Myśl z bytu, a nie byt z myśli. Podkreślał materialność człowieka (Człowiek jest tym, co zje) i na tej podstawie zbudował naturalistyczną etykę i teorię religii. Zwalczał idee nieśmiertelności i nadprzyrodzoności. Religia – jego zdaniem – była tworem ludzkim: to człowiek stworzył Boga na swoje podobieństwo – nie odwrotnie. Religia jest jednak wieczna, gdyż zaspokaja odwieczne potrzeby człowieka. Jest ona także pewną formą jego wiedzy o samym sobie, o istocie człowieczeństwa. Jeżeli Bóg został stworzony na obraz człowieka to człowiek – poznając Boga w jego formach – poznaje samego siebie. Poznanie rzeczy może – zdaniem Feuerbacha – następować tylko przez zmysły (sensualizm), a poznanie innego człowieka – także poprzez „poszukiwanie prawdy w dialogu”. Był jednym z twórców pojęcia alienacji religijnej[1].
Filozofia Feuerbacha oddziaływała na Marksa i Engelsa. Obaj krytykowali Feuerbacha m.in. w dziełach: Tezy o Feuerbachu, Ideologia niemiecka czy Ludwig Feuerbach i zmierzch klasycznej filozofii niemieckiej. Pod koniec życia Feuerbach skierował wzrok w stronę socjalizmu naukowego[2]. Studiował Kapitał Marksa, a w roku 1870 stał się socjaldemokratą, nie potrafił jednak przejść na pozycje materializmu dialektycznego i historycznego i do końca swych dni pozostał znakomitym przedstawicielem przedmarksowskiego materializmu i ateizmu[2].
W 1867 wylew krwi spowodował u Feuerbacha częściowy paraliż, który w 1872 stał się przyczyną jego śmierci.
