Magda Olivero
Ilustracja
Magda Olivero
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1910
Saluzzo

Data i miejsce śmierci

8 września 2014
Mediolan

Typ głosu

sopran

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa

Multimedia w Wikimedia Commons

Magda Olivero (ur. 25 marca 1910 w Saluzzo, zm. 8 września 2014 w Mediolanie)[1] – włoska śpiewaczka operowa, sopran, jedna z legend sceny operowej, śpiewająca od lat 30. do wczesnych 80., na scenach europejskich i amerykańskich.

Życiorys

Ino Savini z Magdą Olivero, po przedstawieniu Toski, Bolonia, 9 marca 1972

Urodzona jako Maria Maddalena Olivero[1].

Zadebiutowała na scenie operowej w 1932 roku w Turynie w oratorium Nino Cattozzy (1886–1961) I misteri dolorosi. Śpiewała do roku 1941, kiedy to wyszła za mąż i wycofała się ze sceny. Powróciła 10 lat później aby na prośbę kompozytora Francesca Cilei zaśpiewać tytułową rolę w jego operze Adriana Lecouvreur. Od 1951 roku śpiewała w teatrach operowych na całym świecie. Wykreowała takie role jak m.in. Gildę, Traviatę, Toskę, Fedorę, Adrianę Lecouvreur, Manon Lescaut, Medeę, Iris, Madame Butterfly, Mimi, Liu, Minnie, Wally. Śpiewała też w prawykonaniach i dziełach kompozytorów współczesnych: Gian Francesca Malipiera, Renza Rosselliniego, Angela Costaguty, Flavia Testiego.

W 1967 roku zaśpiewała tytułową Medeę w operze Cherubiniego w Dallas.

Magda Olivero śpiewała u boku kilku pokoleń największych artystów swoich czasów (Beniamino Gigli, Franco Corelli, Mario del Monaco, Daniele Barioni, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti, Giulietta Simionato, Fedora Barbieri). Miała niesłychanie charakterystyczny głos[2], z bardzo swobodną górą. W śpiewie nie obawiała się używać nowoczesnych, pozawokalnych aktorskich środków wyrazu, niezwykle angażowała się w kreowaną na scenie postać[3]. Rodolfo Celleti uważał Magdę Olivero za jedną z największych aktorek na scenie operowej XX wieku (obok Marii Callas i Claudii Muzio)[4].

W wieku 65 lat, po blisko 4 dekadach śpiewania zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, rolą Toski.

Jej ostatnie występy odbyły w marcu 1981 roku w Weronie (Głos człowieczy Francisa Poulenca). Od tej pory Magda Olivero śpiewała i nagrywała okazjonalnie.

Zmarła w Mediolanie w wieku 104 lat.

Repertuar operowy

Nagrania

Po Magdzie Olivero pozostało niewiele oficjalnych nagrań. W 1938 Magda Olivero wzięła udział w pierwszej pełnej rejestracji opery Turandot Pucciniego (u boku Giny Cigny) dla wytwórni Cetra. W 1969 roku, dla Dekki, zarejestrowała Fedorę (z udziałem Maria del Monaco i Tita Gobbiego, pod dyrekcją Lamberto Gardellego i fragmenty Franceski da Rimini Riccarda Zandonaia (z udziałem Maria del Monaco pod dyrekcją Nicoli Rescigno)[5]. W 1970 ukazał się album z ariami sakralnymi Quando il canto è preghiera, wydany przez wytwórnię Ariston. W 1993 roku, z towarzyszeniem fortepianu, nagrała pełną partię Adriany Lecouvreur.

Przetrwało natomiast wiele niekomercyjnych nagrań jej występów, dlatego też, obok Leyli Gencer, Magda Olivero nazywana jest Królową Piratów[6].

Nagrania studyjne:

Nagrania występów

Przypisy

  1. ↑ a b Margalit Fox, Magda Olivero, Frenzy-Inspiring Soprano, Dies at 104 [online], nytimes.com, 8 września 2014 [dostęp 2014-09-09] (ang.).
  2. ↑ l, 30 Days of Musical Tidbits: Day 23, Magda Olivero [online], A Few Reasonable Words, 24 listopada 2014 [dostęp 2019-03-01] (ang.).
  3. ↑ Magda Olivero - Sopranos [online], Opera Vivrà, 23 października 2016 [dostęp 2019-03-01] (ang.).
  4. ↑ Magda Olivero Biography [online], www.liricadomani.com [dostęp 2019-03-01].
  5. ↑ Decca, UPC: 028947830467, catalog number: 001614802
  6. ↑ David T. Evans, Phantasmagoria: Sociology of Opera, Routledge, 9 listopada 2018, ISBN 978-0-429-75768-6 [dostęp 2019-03-01] (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
Kategorie