Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 października 1499 |
Zawód, zajęcie |
filozof, filolog, astrolog |
Marsilio Ficino, łac. Marsilius Ficinus (ur. 19 października 1433 w Figline Valdarno, zm. 1 października 1499 w Careggi), włoski filozof renesansowy, humanista, neoplatonik, filolog, astrolog, jedna z najbardziej znanych postaci wczesnego renesansu, nazywany „Drugim Platonem”[1].
Założyciel i kierownik Akademii florenckiej. Tłumacz i komentator dzieł Platona (kompletny przekład w 1484[2]) i Plotyna. Ficino w swych pracach podkreślał boskość natury ludzkiej[3] wyrażonej dążeniem człowieka do utożsamienia się z Bogiem. Główną pracą Ficina jest Teologia platońska (łac. Theologia platonica de immortalitate animorum)[4], która uchodzi za jedno z najsłynniejszych i najważniejszych filozoficznych dzieł renesansowych[5]. W swojej teorii demonów nawiązywał do znajomości pism neoplatoników: Jamblicha, Porphyrego, Synesiusa i Psellusa Bizantyńskiego[6].
Ficino był twórcą terminu "miłość platoniczna"[7][8][9], której koncepcję opisał w komentarzu do Uczty Platona (łac. Commentarium Marsilii Ficini Florentini in Convivium Platonis de Amore)[10]. W estetyce i filozofii miłości Ficino podkreślał metafizyczną naturę piękna i zrodzonej przez niego miłości, uważając piękno za "oblicze Boga"[11].