Mateusz Mielczarski (ur. 20 listopada 1812 w Glinniku k. Łowicza, zm. 18 lipca 1868 w Warszawie) – polski organmistrz[1].
Uczeń Karola Żakiewicza z Brzezin. W latach 1835–50 działał w Łowiczu; później w Warszawie, gdzie zyskał opinię najznakomitszego organmistrza tego okresu w Królestwie Polskim. W 1859 jako jeden z pierwszych w Polsce wprowadził do organów miechy korbowe[2], wiatrownicę stożkową[3], wiatromierz, przesuwany stroik do piszczałek języczkowych oraz wolno stojący stół gry[4]. Zbudował lub przebudował łącznie 126 instrumentów. Jego uczniami byli m.in. S. Przybyłowicz, Józef Szymański, H. Hartman, W. Królikowski[1].
Zmarł z powodu wypadku przy budowie organów katedry św. Jana w Warszawie[1].
Niektóre organy piszczałkowe zbudowane przez Mateusza Mielczarskiego[5][1]:
Rok | Miejscowość | Budynek | Uwagi |
---|---|---|---|
1829 | Nowe Miasto | ? | |
1836 | Łowicz | Kolegiata | |
1843 | Marianów | Kościół św. Izydora | [6] |
1844 | Łowicz | Kościół Bernardynek | |
1846 | Łowicz | Kościół ewangelicki | |
1850 | Łowicz | Kościół św. Jana | |
1850 | Warszawa | Kaplica w Instytucie Szlacheckim | |
1851 | Żdżary | Kościół św. Mikołaja Biskupa | [7] |
1851/52 | Warszawa | Kościół św. Anny | |
1852 | Warszawice | Kościół św. Jana Chrzciciela | [8] |
1852/59 | Warszawa | Kościół św. Karola Boromeusza | |
1853 | Warszawa | Kościół Sakramentek | |
1854 | Byczyna (województwo kujawsko-pomorskie) | Kościół św. Jadwigi Śląskiej | [9] |
1855 | Brwinów | ? | |
1855 | Błonie | ? | |
1856 | Borzęcin Duży | ? | |
1858 | Ląd | Kościół NMP | Przebudowa organów z 1734[10] |
1859/60 | Warszawa | Kaplica Literacka Archikonfraterni Literackiej w katedrze | |
1860 | Warszawa | Kościół Świętej Trójcy | |
1861 | Warszawa | Kaplica Grobu Pana Jezusa w kościele pokarmelickim | [11] |
1862 | Warszawa | Kościół Reformatów św. Antoniego | |
1863 | Domaniew | ? | |
1865 | Wyrozęby | Kościół Trójcy Przenajświętszej | [12] |
1867 | Koźle | ? | |
1868 | Wilanów | Kościół św. Anny | Rozpoczęcie budowy[13] |