nr rej. 639/1 z 1 lipca 1965[1] | |
Widok ogólny mazuoleum | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Ukończenie budowy |
1836 |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°09′56,01″N 21°05′15,20″E/52,165558 21,087556 |
Mauzoleum Potockich w Wilanowie, właśc. Mauzoleum Stanisława Kostki i Aleksandry Potockich[2] – symboliczny nagrobek wystawiony w 1836 Stanisławowi Kostce Potockiemu i jego żonie Aleksandrze z Lubomirskich Potockiej przez ich syna Aleksandra w pobliżu pałacu w Wilanowie.
Mauzoleum zostało zaprojektowane w stylu neogotyckim przez Henryka Marconiego[2]. Rzeźby zostały wykonane w latach 1834–1836 przez Jakuba Tatarkiewicza i Konstantego Hegla z piaskowca szydłowieckiego. Składa się z neogotyckiego baldachimu ustawionego na rozległym cokole, w którego rogach znajdują się cztery lwy trzymające tarcze z herbami Pilawa Potockich i Drużyna Lubomirskich. Na sarkofagu umieszczonym pod baldachimem przedstawiono postacie małżonków, jego boki zdobią zaś płaskorzeźby – geniusze śmierci i personifikacje zainteresowań i cnót zmarłych.
W 1965 mauzoleum zostało wpisane do rejestru zabytków[1].