Kardynał prezbiter | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Biskup Wiednia | |
Okres sprawowania |
1613–1630 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
30 sierpnia 1579 |
Nominacja biskupia |
15 lipca 1613 |
Sakra biskupia |
30 marca 1614 |
Kreacja kardynalska |
2 grudnia 1615 in pectore (ogłoszona 9 kwietnia 1616) |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
30 marca 1614 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
Placido della Marra | ||||||||||
|
Melchior Klesl, także Khlesl (ur. 19 lutego 1552 w Wiedniu; zm. 18 września 1630 w Wiener Neustadt) – biskup Wiednia i kanclerz cesarza Macieja.
Melchior Klesl był synem piekarza wychowanym w religii ewangelickiej. W 1573 przeszedł na katolicyzm pod wpływem jezuity Georga Scherera. W 1579 przyjął święcenia kapłańskie i został prepozytem katedry św. Szczepana w Wiedniu.
Klesl prowadził politykę kontrreformacyjną; doprowadził do tego, że wykładowcami i studentami uniwersytetu mogli być wyłącznie katolicy. Jako generalny wikariusz biskupa Pasawy prowadził akcję oczyszczania parafii i klasztorów Dolnej Austrii z ewangelików. Jednak jako kanclerz cesarza prowadził politykę równowagi sił pomiędzy katolikami a protestantami.
W 1588 został administratorem diecezji Wiener Neustadt, w 1613 biskupem Wiednia, a w 1616 kardynałem. Khlesl miał wielu wrogów. Za sprawą arcyksiążąt Ferdynanda i Maksymiliana został 20 lipca 1618 aresztowany i przewieziony do Tyrolu. Po pobycie w zamku Ambras, a potem w Innsbrucku, został osadzony w opactwie St. Georgenberg. 21 października 1622 wyjechał do Rzymu. W 1627 objął ponownie rządy w diecezji wiedeńskiej.