Norny (Szepcące) – w mitologii nordyckiej trzy wieszczki z plemienia olbrzymów[1][2], tkaczki ludzkiego losu[3]. Norny mieszkały w okolicach jednego z trzech korzeni wiecznie zielonego jesionu Yggdrasila, nieopodal mrocznej studni Urd (była ona źródłem siły drzewa)[4]. W pobliżu znajdowało się święte jezioro[3], z którego czerpały wodę, by podlewać korzeń[2].
Norny tkały losy ludzi na osnowie ze złotych nici przyczepionych do nieba, lub też wycinały je w drewnie. Potrafiły zsyłać sny. Pojawiały się też przy narodzinach[3] i śmierci[6].
Wyróżniano również inne rodzaje norn (dające szczęście, nieszczęście, określające przyszłość różnych bytów). Te Norny mogły pochodzić zarówno od karłów (córki krasnoluda Dwalina), alfów, jak i samych Asów[2].
Na ścianie kościoła Borgund (Norwegia) odkryto inskrypcję mówiącą: „Zarówno dobro, jak i zło dają Norny, mnie przyniosły wielką boleść”[6].
