Książę wielkopolski | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Książę południowej Wielkopolski | |
Okres | |
Poprzednik |
on sam, jako książę całej Wielkopolski |
Następca | |
Książę kaliski | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | |
Żona | |
Dzieci |
Odon (Odo) poznański (wielkopolski, Mieszkowic) (ur. pomiędzy 1141 a 1149, zm. 20 kwietnia 1194) – książę poznański 1177/79-1182, książę w południowej Wielkopolsce 1177/79-1194, książę kaliski w latach 1193–1194.
Odon był najstarszym synem księcia wielkopolskiego Mieszka Starego i jego pierwszej żony Elżbiety węgierskiej.
Imię otrzymał zapewne na cześć wuja, margrabiego brandenburskiego Ottona I Askańczyka, który ożenił się z Judytą, siostrą Mieszka Starego, w 1148[1].
Nie wiadomo kiedy dokładnie się urodził, nastąpiło to jednak około roku 1145.
Osoba Odona po raz pierwszy pojawia się 21 maja 1161 na zjeździe w Łęczycy, gdzie książę poświadczył dokument, który został wydany przez Bolesława IV Kędzierzawego i Henryka Sandomierskiego.
W 1177 Odon przyłączył się do ogólnopolskiego powstania przeciw władzy Mieszka III. Podstawową przyczyną oprócz próby wywalczenia własnej dzielnicy było faworyzowanie przez ojca przyrodniego rodzeństwa Odona zrodzonego z drugiej małżonki księcia wielkopolskiego Eudoksji. Walki Odona z Mieszkiem przeciągnęły się zapewne do 1179, kiedy to Mieszko Stary musiał ostatecznie uchodzić z kraju. Usadowienie się Odona w Poznaniu zaakceptował nowy książę senior – Kazimierz II Sprawiedliwy.
W 1181, gdy Mieszko III powraca do kraju, dochodzi do porozumienia pomiędzy ojcem i synem, na mocy którego Mieszko zostaje zwierzchnim księciem wielkopolskim i ponownie przejmuje władzę w Poznaniu – Odon zostaje wtedy władcą terytoriów położonych w południowej Wielkopolsce nad rzeką Obrą (część historyków uważa, że Odon utrzymał się w stolicy Wielkopolski do swej śmierci).
O rządach Odona w Wielkopolsce nie zachowało się wiele informacji: wiemy tylko, że uruchomił własną mennicę. Zachowała się także konna pieczęć władcy z napisem "Odo Dux" (Odo książę).
2 sierpnia 1193 umiera jego młodszy brat Mieszko Młodszy, Odon przejmuje wtedy za zgodą Mieszka III Kalisz.
Odon Poznański zmarł 20 kwietnia 1194 i został pochowany w katedrze w Poznaniu. Po śmierci Odona dzielnicę nad Obrą objął w zastępstwie małoletniego syna księcia Władysława najmłodszy syn Mieszka Starego Władysław III Laskonogi, Kalisz przejął zaś Mieszko Stary.
Żoną Odona była Wyszesława, córka Jarosława Ośmiomysła, księcia halickiego[2], albo jego syna Włodzimierza[3]. Dokładna data zawarcia tego małżeństwa nie jest znana. Badacze sądzą, że doszło do niego po 1184 roku[4].
Dziećmi Odona i Wyszesławy byli:
W literaturze przedmiotu czasem ukazuje się informacja, że dziećmi Odona byli również:
Bolesław III Krzywousty ur. 20 VIII 1086 zm. 28 X 1138 |
Salomea z Bergu ur. zap. 1099 zm. 27 VII 1144 |
Almos ur. ok. 1075, zm. 1127 lub Stefan II ur. ok. 1101, zm. 1 III 1131[8] |
Przedsława ur. ?, zm. ? lub Adelajda ur. ?, zm. ? | ||||||||||
Mieszko III Stary ur. w okr. 1122–1125 zm. 13 lub 14 III 1202 |
Elżbieta węgierska ur. ok. 1128 zm. 21 VII w okr. 1150–1154 |
||||||||||||
Wyszesława ur. zap. w okr. 1167–1170 zm. po 3 XII 1194 OO po 1184 |
Odon Mieszkowic (ur. w okr. 1141–1149 zm. 20 IV 1194) |
||||||||
Władysław Odonic ur. ok. 1190 zm. 5 VI 1239 |
Ryksa ur. ok. 1190 zm. 18 XI po 1238 |