Oskar Lassar (ur. 11 stycznia 1849 w Hamburgu, zm. 21 grudnia 1907 w Berlinie) – niemiecki lekarz dermatolog. Pisał również bajki dla dzieci i powieści, pod pseudonimem Edmund Olaß.
Był synem hamburskiego kupca Diodora Lassara (1794–1855) i Emmy z domu Beyfuß. Studiował na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu, Uniwersytecie Jerzego Augusta w Getyndze, Uniwersytecie Cesarza Wilhelma w Straßburgu oraz Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie; w 1872 na Uniwersytecie Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu otrzymał tytuł doktora medycyny. Przez krótki czas był asystentem w berlińskiej klinice Charité, po czym w mieście tym założył (1890) prywatną klinikę dermatologiczno-wenerologiczną. W 1903 został profesorem nadzwyczajnym berlińskiej uczelni.
W 1882 w Berlinie ożenił się z Emmą Büding; mieli syna Gerharda (1888–1936), później profesora prawa publicznego na Uniwersytecie w Hamburgu.
Zmarł w 1907 w Berlinie wskutek wypadku samochodowego[1]. Nekrologi napisali Julius Heller[2], Albert Jesionek[3] i Oskar Rosenthal[4].
Oskar Lassar jest pamiętany za utworzenie łaźni publicznych dla biednych, nazywanych w Niemczech Volksbäd, a w Austrii, Tröpferlbad. W 1882 razem z Hebrą i Unną założył "Monatshefte für Praktische Dermatologie"[5]. W 1886 roku z jego inicjatywy powstało Berliner Dermatologischen Gesellschaft, w 1899 roku założył Deutsche Gesellschaft für Volksbäder. Założył czasopismo dermatologiczne "Dermatologische Zeitschrift" którego był redaktorem od 1893 roku do śmierci w 1907. Wprowadził do dermatologii pastę cynkową, dawniej nazywaną pastą Lassara (Lassarsche Paste).