PRS-4 – uniwersalny, modułowy minikomputer trzeciej generacji o 16-bitowym słowie, zbudowany w oparciu o układy scalone podstawowej (SSI) oraz średniej (MSI) skali integracji. Prototyp minikomputera, nazwany MKJ-28, powstał w drugiej połowie 1973 roku w Zakładzie Automatyzacji Powierzchniowej (CPA), który wchodził w skład Zakładów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego w Katowicach. Został zaprojektowany w sposób zapewniający pełną logiczną zgodność z rodziną minikomputerów firmy Hewlett-Packard[1] (HP2114, HP215, HP2116, HP2100). Minikomputer produkowano w Zakładzie Elektroniki Górniczej w Tychach w latach 1975-1987, początkowo jako SMC-3 (seria informacyjna licząca 17 egzemplarzy), a od 1979 r., po modernizacji wykonanej przez Zakład Systemów Sterowania (BS-3), jako PRS-4 (produkcja seryjna obejmująca ponad[potrzebny przypis] 150 egzemplarzy). Nazwę minikomputera zmieniono na PRS-4 (Programowany Rejestrator Cyfrowy), aby obejść obowiązujące w PRL rozporządzenie pozwalające na produkcję komputerów jedynie przez ELWRO i Zjednoczenie MERA[1].
Minikomputer składał się z 16-bitowej jednostki centralnej (CPU), pamięci operacyjnej i kanału wejścia-wyjścia. W kanale wejścia-wyjścia pracowały standardowe karty interfejsu do urządzeń peryferyjnych i pamięci zewnętrznych oraz karty interfejsu kanału przemysłowego. Minikomputer wyposażono standardowo w układ detekcji zaniku napięcia zasilania i restartu, a opcjonalnie w moduł bezpośredniego dostępu do pamięci oraz moduł kontroli parzystości i ochrony pamięci.
Układy jednostki centralnej, karty interfejsu i półprzewodnikową pamięć operacyjną, dostępną od 1984 roku, wykonano w postaci pakietów, w standardzie mechaniki systemu CAMAC i umieszczano w 19-calowej kasecie. Kaseta mieściła do 25 pakietów lokowanych w następujący sposób:
- pozycje 1–16 karty interfejsu,
- pozycje 17,18 opcje jednostki centralnej,
- pozycje 19–23 moduły jednostki centralnej,
- pozycja 24 układy pulpitu sterowania,
- pozycja 25 półprzewodnikowa pamięć operacyjna.