Biskup chełmski | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1633 |
Biskup chełmski | |
Okres sprawowania |
1621–1633 |
Przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej | |
Okres sprawowania |
1621–1633 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
przed 1621 |
Chirotonia biskupia |
1621 |
Data konsekracji |
1621 |
---|---|
Miejscowość | |
Konsekrator |
Paisjusz, nazwisko świeckie Czerkawski lub Czerchawski (zm. 1633) – prawosławny biskup chełmski.
Przed 1621 Paisjusz pełnił funkcję przełożonego monasteru św. Mikołaja w Mielcach z godnością igumena[1]. Chirotonię biskupią przyjął na początku 1621 w Żywotowie[2] z rąk patriarchy jerozolimskiego Teofana III w czasie jego kilkumiesięcznego pobytu w Rzeczypospolitej, którego celem było odtworzenie prawosławnej hierarchii i niedopuszczenie do przyjęcia przez całą prawosławną społeczność kraju postanowień unii brzeskiej[1]. Paisjusz nigdy nie objął de facto swoich obowiązków, gdyż eparchia chełmska formalnie przestała istnieć w 1596, gdy jej zwierzchnik Dionizy (Zbirujski) podpisał akt unii brzeskiej[3]. Paisjusz usiłował zapobiec szerzeniu się unii na ziemi chełmskiej i lubelskiej; razem z lubelskim bractwem prawosławnym i prawosławnym metropolitą kijowskim Hiobem występował w trybunale lubelskim, broniąc praw prawosławnych do miejscowej cerkwi Przemienienia Pańskiego[4]. Przebywał na stałe w głównym ośrodku dyzunitów w regionie – w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej, pełniąc równocześnie obowiązki jego przełożonego, do śmierci w 1633[3].