Paul Anton de Lagarde, do 1854 roku nosił nazwisko Paul Anton Bötticher (ur. 2 listopada 1827 w Berlinie, zm. 22 grudnia 1891 w Getyndze) – niemiecki orientalista i filozof[1].
Nauki pobierał we Friedrich Wilhelms Gymnasium. Studiował na Uniwersytecie Berlińskim (1844-1846) oraz na uniwersytecie w Halle (1846-1847, teologia, filozofia, języki orientalne - arabski i perski). W Halle habilitował się[2]. Po habilitacji w latach 1852–1853 odbył podróż naukową do Londynu i Paryża, a po powrocie do Niemiec przez dwanaście lat uczył w berlińskich szkołach. Od 1869 roku zaczął wykładać języki orientalne w Getyndze[2]. W pracy naukowej zajmował się tekstami biblijnymi i ojców Kościoła[3]. Był autorem przekładów dzieła Giordana Bruna.
W swoich koncepcjach politycznych formułował postulaty socjalne, a także utworzenia Kościoła o charakterze narodowym, co znalazło odbicie w publikowanych od 1886 roku „Deutsche Schriften”. Artykuł „O najbliższych obowiązkach niemieckiej polityki” był pierwszą wzmianką o Madagaskarze, jako miejscu osiedlenia Żydów europejskich (nie wierzył, że można ich zgermanizować[4]). Lagarde jest w Niemczech uznawany za ojca duchowego holokaustu, szczególnie duży wpływ wywarł na poglądy Alfreda Rosenberga[5][4].
Popierał nacjonalizm niemiecki, okazywał wrogość wobec Kościoła katolickiego oraz jego dorobku cywilizacyjnego. Był również krytyczny wobec protestantyzmu. W swoich poglądach stał na gruncie neopogaństwa germańskiego i volkizmu[3].
Był przeciwnikiem liberalizmu, który uważał za ideologię obcą Niemcom. Nie popierał parlamentaryzmu, dał się także poznać jako przeciwnik uprzemysłowienia. Uważał, że uzależnia Niemcy od obcych gospodarek i służy Żydom. Pragnął Niemiec obejmujących w granicach Austrię oraz obszary należące do Rosji, które chciał, by zostały zasiedlone przez niemieckich chłopów[6]. Oznaczało to depolonizację i germanizację ziem zamieszkałych przez Polaków. Postulat ten został przejęty przez nazistów[7].
Uważał, że najlepszym ustrojem dla Niemców jest monarchia. Był przekonany, że Niemcy muszą odnaleźć swoją religię, by przewodzić w świecie chrześcijańskim[3]. Wrogo odnosił się do katolicyzmu, bowiem jego nauczanie miało charakter powszechny, było skierowane do całej ludzkości[4]. Zapoczątkował ruch „poganochrześcijan”[8]. W efekcie przyczynił się do rozwoju poganizmu i zwalczania chrześcijaństwa[9].