Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1935 |
Data i miejsce śmierci |
10 września 2020 |
profesor doktor habilitowany nauk o Ziemi | |
Specjalność: geografia ekonomiczna, geografia ludności i osadnictwa | |
Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski (1960) |
Doktorat |
1968 |
Habilitacja |
1976 |
Profesura |
20 stycznia 1993 |
pracownik naukowy, nauczyciel akademicki | |
Instytut badawczy | |
Uczelnia wyższa |
Piotr Jan Eberhardt (ur. 27 grudnia 1935 w Warszawie, zm. 10 września 2020 w Gęsiance[1]) – polski geograf, profesor nauk o Ziemi specjalizujący się w geografii ekonomicznej, geografii ludności i geografii osadnictwa[2]. Autor studiów z dziedziny demografii oraz geografii ludności, w tym problematyki narodowościowej Europy Środkowej i Wschodniej w XX w.
Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1954) i Wydział Geografii Uniwersytetu Warszawskiego (1960)[3]. Od 1960 r. był związany z Instytutem Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, gdzie w 1968 uzyskał doktorat, w 1976 habilitację, a ostatecznie stanowisko profesora zwyczajnego[2]. Tytuł profesora z zakresu nauk o Ziemi otrzymał w 1994[2]. W latach 1984–2003 wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[4], będąc zatrudniony w tamtejszym Instytucie Socjologii na Wydziale Nauk Społecznych[2].
Wyróżniony w 1994 nagrodą „Przeglądu Wschodniego” za dorobek naukowy poświęcony problematyce wschodniej, w 2002 nagrodą naukową im. Stanisława Staszica PAN, w 2004 nagrodą państwową Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe, a w 2009 nagrodą i medalem Zygmunta Glogera.
Ojciec Adama Eberhardta[5]. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 9, rząd 1, miejsce 33)[6].