Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1961 |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: kardiologia | |
Alma Mater |
Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu |
Doktorat |
1990 – medycyna |
Habilitacja |
28 listopada 1997 – medycyna |
Profesura | |
profesor zwyczajny | |
Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu |
Instytut Chorób Serca |
Stanowisko |
dyrektor |
Okres zatrudn. |
od 2009 |
Uniwersytecki Szpital Kliniczny we Wrocławiu |
Instytut Chorób Serca |
Stanowisko |
dyrektor |
Okres zatrudn. |
od 01.02.2019 |
4 Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu | |
Rektor Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu | |
Okres spraw. | |
Poprzednik |
Marek Ziętek |
Prorektor ds. Nauki Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu | |
Okres spraw. |
2016–2020 |
Piotr Paweł Ponikowski[1](ur. 11 lutego 1961 we Wrocławiu) – polski kardiolog, profesor nauk medycznych, profesor zwyczajny, prorektor ds. nauki (2016–2020), rektor Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu[2]. Kierownik Centrum Chorób Serca (02.2019 – 06.2021), a od lipca 2021 r. dyrektor Instytutu Chorób Serca[3][4] Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego[5] we Wrocławiu oraz Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Jego zainteresowania badawcze obejmują głównie takie zagadnienia jak: niewydolność serca (badania kliniczne i eksperymentalne), choroba wieńcowa, arytmia serca.
W 1980 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu i w 1986 uzyskał dyplom z wyróżnieniem ich ukończenia. Stopień naukowy doktora nauk medycznych otrzymał w 1990. Habilitował się w 1997 r. na podstawie rozprawy zatytułowanej Badanie równowagi autonomicznej w układzie sercowo-naczyniowym u chorych z niewydolnością krążenia z wykorzystaniem metody analiz zmienności rytmu serca i zmienności ciśnienia tętniczego[6]. W roku 2002 uzyskał tytuł profesora nauk medycznych. Specjalizację zawodową drugiego stopnia z chorób wewnętrznych otrzymał w 1992, a z kardiologii w 1997 roku.
Jeden z czterech najbardziej wpływowych polskich naukowców w rankingu Thomson Reuters „The World’s Most Influential Scientific Minds”[7][8]. Autor ponad 800 publikacji naukowych[9][10]. Współautor łącznie ponad 800 prac ogłoszonych drukiem w czasopismach recenzowanych
Łączna liczba cytowań w piśmiennictwie międzynarodowym: >185000; h-index = 153[9][10]