Ten artykuł dotyczy morskich rozbójników. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.
Piracka bandera, tzw. Jolly Roger

Pirat (łac. pirata z gr. πειρατής peiratēs[a]) – przestępca prowadzący rozbój na morzu lub nabrzeżu, przy wykorzystaniu statku lub łodzi. Najczęściej celem ataków piratów padają inne statki.

Pirat często mylony jest z korsarzem, który prowadził legalne działania wojenne w imieniu władcy na podstawie listu kaperskiego.

Historia

Who Shall be Captain (ilustracja Howarda Pyle’a)

Piractwo istniało od początków komunikacji morskiej[3]. W starożytności z piractwem walczyli m.in. tacy wodzowie, jak Pompejusz[4], Juliusz Cezar[5] i Oktawian August[6].

Już w starożytnej Grecji i Rzymie piraci byli traktowani jako wrogowie rodzaju ludzkiego (łac. hostis humani generis)[7][8].

Najbardziej znanymi piratami byli piraci berberyjscy, a także japońscy, atakujący wybrzeża Chin. Rozkwit piractwa przypadł na XVI–XVII w., kiedy różni awanturnicy atakowali statki hiszpańskie, przewożące zrabowane w Ameryce Południowej złoto i srebro do ojczyzny.

Epoka ta została z czasem wyidealizowana dzięki książkom, filmom hollywoodzkim i grom komputerowym. Opowieści o piratach charakteryzują się specyficzną atmosferą, powtarzającymi się wątkami galeonów hiszpańskich, ukrytych skarbów do których prowadzi tajemnicza mapa, raf koralowych, dzikich dżungli Karaibów czy czarnej flagi z białą czaszką i piszczelami, tzw. Jolly Roger.

Oprócz piractwa o charakterze typowo bandyckim, nastawionego na zyski prywatne piratów, rozwinęła się również oficjalna, zinstytucjonalizowana forma piractwa, chroniona przez władców państw, a często i przez konkretne miasta nadmorskie.

 Osobne artykuły: bukanier, kaperkorsarz.

Do statków pirackich, na których pływano na terenie Morza Karaibskiego w XVI, XVII i XVIII w., zaliczyć należy (w kolejności od najmniejszego do największego):

Stanowczą walkę z piractwem władze państw morskich podjęły na początku XVIII wieku. Zwykle wieszano ich publicznie na szubienicy. Kapitan William Kidd zawisł na stryczku w 1701. Problem piractwa istniał nadal na przełomie XVIII i XIX wieku, stając się m.in. jednym z głównych tematów polityki zagranicznej nowo utworzonych Stanów Zjednoczonych. Piractwo na wybrzeżu berberyjskim (Afryka Północna) i częste ataki na amerykańskie statki stanowiły argument za ściślejszą strukturą polityczną państwa. W odpowiedzi na zagrożenie pirackie utworzono też United States Navy. Na początku XIX wieku doszło do dwóch wojen berberyjskich. Casus belli stanowiła działalność piracka małych państw północnoafrykańskich[9].

Obecnie wody Atlantyku są wolne od piractwa, jednak na niektórych akwenach (gł. Azja Południowo-Wschodnia czy wybrzeże Somalii) żegluga w dalszym ciągu nie jest w pełni bezpieczna.

Piractwo w XXI wieku

 Osobny artykuł: Piraci somalijscy.

Obecnie za najniebezpieczniejsze rejony pod względem zagrożenia piractwem uchodzą: Karaiby, Zatoka Adeńska, Cieśnina Malakka[10].

Znani piraci

Piractwo w kulturze

Literatura

Czarna plama

Pirackie motywy występują też epizodycznie w powieściach Juliusza Verne’aTajemnicza wyspa” i „Dwa lata wakacji”, a w polskiej literaturze w książce Alfreda SzklarskiegoTomek wśród łowców głów”.

Film

Postać Kapitana Jacka Sparrowa z serii filmów Piraci z Karaibów
 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmy o piratach.

Seriale

Gry komputerowe

Zobacz też

Zobacz hasło pirat w Wikisłowniku
Zobacz kolekcję cytatów o piratach w Wikicytatach
Zobacz multimedia związane z tematem: Pirat

Uwagi

  1. od czasownika πειράομαι peiráomai „próbować; przedsiębrać”, od πεῖρα peîra „próba”)[1][2]

Przypisy

  1. Słownik Wyrazów Obcych. Łacińskim odpowiednikiem był praedo, lm. praedones. Swetoniusz w biografii Juliusza Cezara (4 i 75) używa pojęć praedo i pirata wymiennie. Ulpian Digesta 50. 17. 23 jako przykłady przyczyny wygaśnięcia zobowiązania podaje tumultus, incendia, aquarum magnitudines, impetus praedonum (rozruchy, pożar, powódź, napad piratów).
  2. Do spopularyzowania słowa pirat przyczynił się Cyceron (Anna Tarwacka, Termin "pirat" w pismach Cycerona : inwektywa czy coś więcej?.
  3. Wzmianki widać już w poematach homerowych: Mówcie, co wy za jedni? Skąd morzem płyniecie? Czy dla handlu, czyli też błądzicie po świecie, Ot tak sobie, łotrzyki [ληιστῆρες], postrach tych wybrzeży, Narażający głowy własne dla grabieży? (Odyseja, księga III, 71 – 74, tłum. Lucjan Siemieński). Podobnie Co za jedni? I skąd tu morzem przybywacie? Czy za kupią? Czy szczęścia na morzu szukacie Niby morskie łotrzyki, co to słoną wodę Prują sobie na zgubę, a drugim na szkodę? (księga IX, 252 – 255).
  4. Na podstawie Lex Gabinia.
  5. Żywoty cezarów: Boski Juliusz 4 i 75.
  6. Czyny boskiego Augusta, 25 : Mare pacavi a praedonibus. (Uspokoiłem morze od piratów).
  7. Tomasz Iwanek, Prawo międzynarodowe wobec piractwa morskiego
  8. Anna Tarwacka, Status piratów w świetle rzymskiego prawa publicznego i "ius gentium", Stosowanie rzymskich ustaw karnych wobec piratów
  9. Lawrence A. Peskin, Afrykańscy piraci? Ten sam problem mieliśmy 200 lat temu, „Histmag.org”, 30 maja 2009.
  10. Krzysztof Baranowski. Gdzie napadają?. „Jachting”. 2005. nr 7/2005. 
  11. Helena Leman. Porwany przez piratów. „Przegląd”. 2002. nr 4/2002. 
  12. Firmy płacące okup nie przyznają się oficjalnie do wysokości okupu, takie sumy natomiast podawane są w informacjach prasowych.
  13. Firma hiszpańska nie przyznaje się oficjalnie do zapłacenia okupu, prasa światowa powołuje się na „źródła somalijskie”
  14. Wojsko ścignie piratów w Somalii. „Gazeta Wyborcza”. 4 czerwca 2008. nr 129.5739. s. 12. 
  15. Leszek Szymowski. Pod piracką banderą. „Gazeta Polska”. 9 czerwca 2008. nr 23. s. 16. 
  16. Polak porwany przez piratów w Zatoce Gwinejskiej. W MSZ zespół kryzysowy [online], tvp.info, 15 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-15] (pol.).

Linki zewnętrzne