Receptor 5-HT2C, receptor serotoninowy 2C – białko transbłonowe kodowane u człowieka genem HTR2C w locus Xq24, należące do rodziny receptorów serotoninowych[1].
Gen HTR2C koduje wielokrotnie przechodzące przez błonę komórkową białko transbłonowe pełniące funkcję receptora dla serotoniny (5-hydroksytryptaminy) sprzężonego z białkiem G, którego pobudzenie podwyższa komórkowy poziom trifosforanu inozytolu (IP3) i diacyloglicerolu (DAG)[2][3].
Receptor 5-HT2C występuje w wielu strukturach ośrodkowego układu nerwowego: w prążkowiu, istocie czarnej, korze przedczołowej, jądrze półleżącym, hipokampie, podwzgórzu i ciele migdałowatym[4]. Jako jedyne receptory serotoninowe występują w splocie naczyniówkowym[5].
Agonizm wobec receptorów 5-HT2C wykazywany przez szereg leków przeciwdepresyjnych wydaje się odpowiadać za niektóre działania leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI i SNRI[6]. Fluoksetyna jako jedyny lek z grupy SSRI jest antagonistą 5-HT2C, ale kliniczne znaczenie tego faktu jest niejasne[7]. Nowy lek przeciwdepresyjny, agomelatyna, obok agonizmu wobec receptorów melatoninergicznych również wykazuje antagonizm wobec 5-HT2C[8]. Uważa się, że blokada receptorów 5-HT2C odhamowuje uwalnianie noradrenaliny i dopaminy w korze przedczołowej i może dawać kliniczny efekt aktywizacji. Leki mające taką właściwość określa się niekiedy jako dysinhibitory noradrenaliny i dopaminy (NDDI)[9].
Powinowactwo do receptorów 5-HT2C ma także wiele leków przeciwpsychotycznych. Lorkaseryna, silny agonista 5-HT2C, ma udowodnione działanie zmniejszające łaknienie[10].
Odkryto wiele polimorfizmów pojedynczego nukleotydu w ludzkim genie HTR2C. Polimorfizm -759C/T w promotorze genu powoduje większą ekspresję receptora i wiąże się z mniejszym ryzykiem przyrostu masy ciała w trakcie leczenia neuroleptykami[19].