| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1936-1982 |
Renato Castellani (ur. 4 września 1913 w Finale Ligure; zm. 28 grudnia 1985 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy i telewizyjny, pionier neorealistycznej komedii.
Dzieciństwo do dwunastego roku życia spędził w Argentynie. Naukę kontynuował w Genewie, następnie studiował architekturę na politechnice w Mediolanie.
W 1936 rozpoczął działalność zawodową w kinematografii, początkowo jako asystent reżysera i scenarzysta. Współpracował z takimi twórcami jak Mario Camerini, Augusto Genina, Mario Soldati czy Alessandro Blasetti.
Samodzielną reżyserię rozpoczął filmem Wystrzał (1942), adaptacją noweli Aleksandra Puszkina. Z reguły sam pisał scenariusze do swoich filmów. Sławę i uznanie Castellani zdobył po wojnie jako autor takich obrazów jak: Pod słońcem Rzymu (1948), Nadziei za dwa grosze (1952, Złota Palma na 5. MFF w Cannes), Romeo i Julia (1954, Złoty Lew na 15. MFF w Wenecji) czy Bandyta (1961, Nagroda FIPRESCI na 22. MFF w Wenecji).
W latach 70. i 80. XX w. kręcił kostiumowe miniseriale telewizyjne (m.in. Żywot Leonarda da Vinci, Verdi). Okazjonalnie podejmował się również reżyserii teatralnej, wystawiając m.in. Seans Noela Cowarda i Wieczór Trzech Króli Williama Szekspira.
