Studiował na Uniwersytecie Yale. W 1896 zdobył akademickie mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (IC4A) w pchnięciu kulą[2]. W 1897 zajął 2. miejsce w mistrzostwach Wielkiej Brytanii w pchnięciu kulą[3] i 3. miejsce w rzucie młotem[4]. W następnym roku został mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w pchnięciu kulą i rzucie 56 funtowym ciężarem. W 1899 zwyciężył w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (AAU) w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[5]. W 1900 zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii w pchnięciu kulą[3], a następnie udał się na igrzyska olimpijskie do Paryża, gdzie zdobył złoty medal w pchnięciu kulą oraz brązowy w rzucie dyskiem[1].
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Yale pracował w firmie Cadillac[1]. Jego starszy brat Lewis, także był medalistą olimpijskim w lekkiej atletyce na tych samych igrzyskach w 1900[6].