Ten artykuł dotyczy ogólnego pojęcia satanizm. Zobacz też: satanizm (ujednoznacznienie).
Odwrócony pentagram – powszechnie uznawany za symbol satanizmu

Satanizm – termin określający wiele różnych systemów religijnych, wierzeń oraz praktyk, które nawiązują do różnie rozumianego Szatana[1]. Cechy wspólne wszystkich odmian satanizmu to sprzeciw wobec norm i wzorców społecznych, przeświadczenie o posiadaniu wiedzy tajemnej nawiązującej do wyobrażeń o demonach. Wiedza tajemna wcale nie musi być powiązana z kultem zła lub wiarą w osobowego Szatana[2].

Wyróżnić można dwa następujące nurty satanizmu:

Satanizm teistyczny Kościoły chrześcijańskie przypisały osobom zajmującym się magią i czarami od okresu renesansu[1].

Współczesny ruch satanistyczny zainicjował Anton Szandor LaVey, zakładając według tradycji 30 kwietnia 1966 roku w Noc Walpurgi Kościół Szatana. W rzeczywistości organizacja została stworzona rok później. Przypadło to na okres ówczesnej rewolucji obyczajowej. Grupa wyznawców satanizmu laveyańskiego to największa organizacja satanistyczna istniejąca współcześnie[1].

Poza satanizmem wyróżniane są różne formy pseudosatanizmu takie jak:

W Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej od lat 60 XX wieku powstały setki grup nawiązujące do mitu satanistycznego. Wiele z tych grup to odłamy Kościoła Szatana. Mit satanistyczny wykorzystują muzycy tworzący death metal, black metal i blackened death metal. Najwięcej grup satanistycznych powstało w USA. W katolickich społeczeństwach Europy grup takich powstało mniej. We Włoszech powstała grupa Dzieci Szatana, założona przez Marca Dimitriego w roku 1982[3].

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Satanizm

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k B.A. Robinson: Religious Satanism, 16th century Satanism, Satanic Dabbling, etc.. Ontario Consultants on Religious Tolerance., 2006-MAR-16. [dostęp 2014-09-10].
  2. Arkadiusz Sołtysiak. Satanizm współczesny. „Antropologia religii”. V, s. 86-96, 2013. 
  3. Arkadiusz Sołtysiak. Współczesny satanizm: Krótki przegląd głównych nurtów i ideologii. „Przegląd Religioznawczy”. 2 (240), 2011. Polskie Towarzystwo Religioznawcze. ISSN 1230-4379.