Osiedle Warszawy | |
![]() Widok z powietrza. Widoczne siedem budynków mieszkalnych wielorodzinnych i szkoła, a w tle nowsza zabudowa wokół skrzyżowania Puławskiej, Domaniewskiej i Bukowińskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Powierzchnia |
0,05 km² |
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
![]() |
Skocznia[1] lub Puławska-Skocznia[2] – osiedle w dzielnicy Mokotów w Warszawie.
Osiedle Skocznia położone jest na stołecznym Mokotowie, na terenie obszaru Miejskiego Systemu Informacji Ksawerów[3][4]. Znajduje się w rejonie ulic Cieszyńskiej i Czerniowieckiej, niedaleko ulicy Puławskiej, na skraju skarpy warszawskiej[5][1], na terenie, gdzie wcześniej znajdowała się wieś Szopy Niemieckie[5]. W założeniu miało być częścią przyszłego centrum Mokotowa[1].
Osiedle zostało wybudowane w latach 1968–1975[1]. Jego nazwa pochodzi od położonej ówcześnie w sąsiedztwie skoczni narciarskiej wzniesionej pod koniec lat 50. XX w.[5] Głównym architektem osiedla był Tadeusz Mrówczyński[1]. Składa się z siedmiu bloków mieszkalnych: trzech osiemnastokondygnacyjnych punktowców wybudowanych w technologii monolitycznej z użyciem metody ślizgu oraz czterech dłuższych budynków o jedenastu kondygnacjach powstałych w technologii wielkopłytowej „J”[1]. Powstał także pawilon handlowo-usługowy[5] i oddany do użytku w 1971 roku[6] budynek szkolny[5], siedziba Szkoły Podstawowej nr 33 im. Wojsk Ochrony Powietrznej Kraju[7]. Bloki mieszkalne znajdują się pod adresami ul. Cieszyńska 1A, 2, 2A, 4, 5 oraz ul. Bukowińska 26 i 26A[3]. Liczba mieszkań to 1020, zaplanowano je dla ponad 3 tys. mieszkańców[1]. Powierzchnia całego osiedla to 5 ha[1].
Osiedle miało służyć pracownikom Ministerstwa Obrony Narodowej[8]. Za jego realizację odpowiedzialne było Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego Południe[8].
Z osiedla rozciąga się widok na niżej położone tereny Dolnego Mokotowa[5]. Według Lecha Chmielewskiego, autora „Przewodnika warszawskiego...” (1987) wysokie budynki mieszkalne widziane od wschodu po zmroku to „bez wątpienia jeden z ładniejszych widoków nowoczesnej warszawskiej architektury”[5].
|