Spluwaczka (daw. kraszuarka,kaszelniczka) – naczynie, do którego można wypluć nadmiar śliny z ust[1].
Spluwaczki używano od drugiej połowy XVIII wieku do pierwszej wojny światowej w miejscach publicznych oraz w domach prywatnych. Stawiano je zwykle przy drzwiach, kanapach i fotelach[2].
Wykonane były ze szkła, metalu i ceramiki[2], wypełniane często płynem odkażającym[1] lub był to pojemnik metalowy w obudowie meblowej wypełniony piaskiem. Obudowa ta przybierała różne formy: kielicha, wazy, skrzyneczki z mechanizmem podnoszącym i opuszczającym wieko[2].
Dziś spluwaczki stosuje się w stomatologii. Zwykle wchodzą w skład unitów stomatologicznych i służą do opróżniania ust z nadmiaru śliny[3].