Stal kwasoodporna (pot. kwasówka)stal odporna na działanie kwasów o mniejszej mocy od kwasu siarkowego. Kwasoodporność uzyskuje się dzięki stabilizacji austenitu w normalnych warunkach, co można uzyskać dzięki wysokim zawartościom chromu (17–20%) i niklu (8-14%), oraz innych dodatków stopowych, takich jak mangan, tytan, molibden i miedź. Stale kwasoodporne stosowane są po polerowaniu. Jako że w wysokich temperaturach dodatki stopowe mają tendencję do łączenia się z węglem tworząc twarde węgliki, po spawaniu elementów wykonanych ze stali kwasoodpornych wymagana jest ich obróbka cieplna.

Polska Norma PN-XX/H-86020 podaje szereg stali kwasoodpornych, między innymi oznaczane symbolami 0H18N9, 1H18N12T, H17N13M2T, OH13N28M3TCu, 0H22N24M4TCu.

Stale kwasoodporne wykorzystuje się do budowy zbiorników kwasów oraz instalacji przemysłowych, do ich produkcji i dystrybucji, oraz innych instalacji zawierających kwasy, np. w przemyśle farbiarskim, przy produkcji nawozów sztucznych itp.

Dodatek tytanu i niobu do stali nie ma znaczącego wpływu na jej parametry wytrzymałościowe w temperaturze środowiska, ale zapobiega tworzeniu się węglików dodatków stopowych, zwiększając odporność na korozję międzykrystaliczną. Stale wzbogacone tytanem i niobem nazywane są stalami stabilizowanymi[1].

Przykładowe stale kwasoodporne

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Stale odporne na korozję, [w:] Marek Blicharski, Inżynieria materiałowa. Stal, wyd. 2, Warszawa 2017, ISBN 978-83-01-18955-6.

Linki zewnętrzne