Teemu Hartikainen

Teemu Hartikainen w barwach Edmonton Oilers (2012)
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1990 Kuopio
Obywatelstwo	Finlandia
Wzrost	186 cm
Pozycja	napastnik (lewoskrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Informacje klubowe
Klub	Servette Genewa
Draft	NHL 2008, numer: 163 (6 runda) Edmonton Oilers
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 hokej na lodzie (turniej mężczyzn)
Multimedia w Wikimedia Commons

Teemu Hartikainen (ur. 3 maja 1990 w Kuopio) – fiński hokeista, reprezentant Finlandii, dwukrotny olimpijczyk.

Kariera

Wychowanek klubu Kalevan Pallo. Od maja 2010 roku zawodnik kanadyjskiej drużyny Edmonton Oilers^[1]. Od tego czasu wielokrotnie przekazywany do klubu farmerskiego, Oklahoma City Barons. W czerwcu 2013 został zawodnikiem Saławatu Jułajew Ufa podpisując dwuletni kontrakt^[2]. W styczniu 2014 prawa do niego w ramach ligi NHL odkupił od Edmonton inny kanadyjski klub, Toronto Maple Leafs. W styczniu 2020 przedłużył kontrakt z Saławatem o dwa lata^[3]. Po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę na początku marca 2022 tj. na początku fazy play-off w sezonie KHL (2021/2022) odszedł z klubu (podobnie jak wszyscy nierosyjscy zawodnicy drużyny)^[4][5], a jego kontrakt został rozwiązany za obopólną zgodą^[6]. W sierpniu 2022 został ogłoszony jego transfer do szwajcarskiego klubu Servette Genewa^[7].

Uczestniczył w turniejach Euro Hockey Tour, mistrzostw świata edycji 2015, 2022 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2018, 2022.

Sukcesy

Reprezentacyjne

• Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2022
• Złoty medal mistrzostw świata: 2022

Klubowe

• Brązowy medal mistrzostw Finlandii: 2009 z KalPa
• Srebrny medal mistrzostw Rosji: 2014 z Saławatem Jułajew Ufa

Indywidualne

• SM-liiga (2008/2009):
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców wśród pierwszoroczniaków: 17 goli
  • Trofeum Jarmo Wasama - najlepszy debiutant sezonu
• SM-liiga (2009/2010):
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli^[8]
• KHL (2017/2018):
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Joonas Kemppainen i Linus Omark)^[9][10]
• KHL (2018/2019):
  • Najlepszy napastnik - ćwierćfinały konferencji^[11], finały konferencji^[12]
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 13 asyst
  • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 21 punktów
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- w fazie play-off: +14
  • Drugie miejsce w klasyfikacji średniego czasu gry w meczu wśród napastników w fazie play-off: 23,03 min.
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
• KHL (2019/2020):
  • Piąte miejsce w klasyfikacji średniego czasu gry w meczu wśród napastników w sezonie zasadniczym: 20,16 min.
• KHL (2020/2021):
  • Zawodnik tygodnia: 14 stycznia 2021^[13]
  • Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 28 goli
    • Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców zwycięskich goli meczowych w sezonie zasadniczym: 7 goli
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 36 asyst
  • Drugie miejsce w punktacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 64 punkty
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Markus Granlund i Sakari Manninen): łącznie 63 goli^[14]
• Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 – turniej mężczyzn:
  • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 5 asyst^[15]
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów^[16]
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +8^[17]

Rekordy^[18][19]

• 11 stycznia 2021 osiągnął 50 punktów w sezonie zasadniczym KHL - jako drugi Fin w historii (poprzednio Esa Pirnes uzyskał 50 pkt. w edycji KHL (2008/2009)); 14 stycznia 2021 ustanowił nowy rekord zdobywają punkt w meczu^[20], a ostatecznie uzyskał 64 punkty (28 goli i 36 asyst)^[21]
• 11 stycznia 2021 jako pierwszy zawodnik Saławata zdobył cztery gole w meczu KHL (przeciw Ak Barsowi Kazań 7:3)