U-254
| Klasa
|
okręt podwodny
|
| Typ
|
VIIC
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Bremer Vulkan(inne języki), Brema
|
| Położenie stępki
|
14 grudnia 1940
|
| Wodowanie
|
20 września 1941
|
 Kriegsmarine
|
| Wejście do służby
|
8 listopada 1941
|
| Los okrętu
|
zatopiony w wyniku kolizji
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
na powierzchni 769 t
w zanurzeniu 871 t
|
| Długość
|
67,1 m
|
| Szerokość
|
6,20 m
|
| Zanurzenie
|
4,74 m
|
| Napęd
|
na powierzchni 3200 KM
w zanurzeniu 750 KM
|
| Prędkość
|
na powierzchni 17,7 w.
w zanurzeniu 7,6 w.
|
| Zasięg
|
na powierzchni 8500 Mm (10 w.)
w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)
|
| Uzbrojenie
|
5 wyrzutni torped (zapas 14)
lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm
działko 20 mm
|
| Załoga
|
49
|
U-254 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VIIC z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941 roku. Kolejni dowódcy: Kptlt. Hans Gilardone, Kptlt. Odo Loewe(inne języki).
Historia
Okręt został włączony do 8. Flotylli U-Bootów celem treningu i zgrania załogi. Od grudnia 1942 roku w składzie 9. Flotylli jako jednostka bojowa.
Odbył trzy patrole bojowe, podczas których zatopił trzy statki przeciwnika o łącznej pojemności 18 553 BRT[1].
Podczas ostatniego rejsu działał w ramach połączonych „wilczych stad” Panzer i Draufgänger, które liczyły łącznie ponad 20 jednostek. W nocy 8 grudnia 1942 roku podczas ataku na konwój HX-217[2] doszło do kolizji U-254 z innym U-Bootem U-221.
U-254 zatonął z większością załogi (uratowano tylko 4 marynarzy) na południowy wschód od przylądka Farvel (Grenlandia). U-221 odniósł jedynie poważne uszkodzenia, ale zdołał powrócić do bazy w Saint-Nazaire. Dochodzenie uwolniło jego dowódcę od odpowiedzialności za staranowanie bliźniaczej jednostki.