Vincenz Alexovits (Wincenty Aleksowicz, ur. 9 listopada 1812 w Wysowej, zm. 15 listopada 1875 w Wiedniu) – austriacki lekarz polskiego pochodzenia.
Urodził się w Wysowej, studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim. Tytuł doktora medycyny otrzymał 19 marca 1838 na podstawie pracy De vita beata. Następnie praktykował jako lekarz ubogich w Wiedniu[1]. Był inicjatorem budowy Sankt-Josef-Kinderspital w Wiedniu przy Kolschitzkygasse 9–11[2]. Szpital miał 20 łóżek i powstał dzięki środkom Stowarzyszenia, do którego należeli m.in. Jan Nepomucen Lindner i Stefan Romer; otwarty został 19 marca 1842[3]. Alexovits zrezygnował z kierowania szpitalem w 1846[4]. Poza praktyką, miał też fabrykę zapałek[5] i przez pewien czas był dyrektorem szkoły dentystycznej[6].
Jego syn Ernst Alexovits (1841-1891) był lekarzem dentystą. Dyplom lekarski otrzymał w 1870 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim, 27 lutego 1871 roku dodatkowo otrzymał tytuł „doctor of dental surgery” w Dental College w Filadelfii[7]. W 1872 ożenił się z Giselą Sterio[8]. W 1879 został nadwornym dentystą na dworze cesarza Brazylii[9]. Zmarł 15 grudnia 1890 w Wiedniu[10].