![]() | |
Pełne imię i nazwisko |
Willem Schermerhorn |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
17 grudnia 1894 |
Data i miejsce śmierci | |
Premier Holandii | |
Okres |
od 24 czerwca 1945 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Członek Tweede Kamer | |
Okres |
od 4 czerwca 1946 |
Przynależność polityczna | |
Członek Tweede Kamer | |
Okres |
od 27 lipca 1948 |
Przynależność polityczna |
PvdA |
Członek Senatu | |
Okres |
od 18 września 1951 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Wim Schermerhorn, właśc. Willem Schermerhorn (ur. 17 grudnia 1894 w Akersloot, zm. 10 marca 1977 w Haarlemie) – holenderski polityk należący do Partii Pracy. Był pierwszym premierem Holandii po II wojnie światowej (w latach 1945–1946).
Urodził się 17 grudnia 1894 w Akersloot w prowincji Holandia Północna. Dorastał w protestanckiej rodzinie farmerów. W 1913 rozpoczął studia na Uniwersytecie Technicznym w Delft na kierunku inżynier budownictwa. Ukończył je pięć lat później. 7 września 1926 został profesorem na tej uczelni. Pozostał nim do 1944, kiedy usunęli go ze stanowiska niemieccy okupanci, zaniepokojeni jego zbytnią niezależnością i stawianiem im oporu. Został internowany w Sint-Michielsgestel. Przebywał tam od maja 1942 do grudnia 1943. Po usunięciu ze stanowiska profesora ukrywał się przed okupantami.
24 czerwca 1945 został pierwszym premierem Holandii powołanym po II wojnie światowej. Po wyborach w 1946 został członkiem parlamentu z ramienia Partii Pracy. Pełnił tę funkcję do 1951, kiedy został dyrektorem ITC Enschede. Na tym stanowisku pozostawał do 1959. Ponadto w latach 1951–1963 był senatorem.
Zmarł 10 marca 1977 w Haarlemie w wieku 82 lat[1].
Pięciokrotnie zostawał doktorem honoris causa europejskich wyższych uczelni – Uniwersytetu Gandawskiego (1946)[2], Politechniki w Zurychu (1963)[2], Politechniki Mediolańskiej (1964)[2][3], Uniwersytetu w Glasgow (1965)[2] i Uniwersytetu Technicznego w Hanowerze (1967)[2].
Był jednym z pięciorga dzieci (miał trzech braci i siostrę) rolnika Teunisa Schermerhorna i Trijntje Honig. Dwaj bracia kontynuowali farmerskie tradycje rodziny, a jeden został inżynierem i wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie trafił do więzienia i został zabity w 1937. Siostra natomiast studiowała filologię holenderską i historię. 9 kwietnia 1919 w Delft wziął ślub z Barbarą Rook (1897-1986), z którą miał trzech synów i córkę[4].