Wina niemieckie stanowiły w 2007 roku 4% światowej produkcji wina, co stawia Niemcy na siódmym miejscu w klasyfikacji[1]. Kraj wyprodukował wtedy 10,5 mln hl wina, z czego wyeksportowano 3,4 mln hl[1]. Pod względem wielkości upraw winorośli Niemcy (102 026 ha) były wtedy piętnastym krajem na świecie i 1,3% udziału, przy czym powierzchnia upraw uwzględnia uprawy winogron deserowych[1].
Specjalnością kraju są wina białe (63,2% upraw stanowią szczepy białe), szczepy czerwone przeważają tylko w regionach Ahr i Wirtembergia[1]. Znaczącą część produkcji stanowią wina musujące, określane jako Sekt, których produkcja stanowi dwukrotność produkcji szampana[2].
Najczęściej uprawiane w Niemczech odmiany winogron (stan na 2007 r.)[1]
Szczep | Obszar upraw w ha | % obszaru upraw |
---|---|---|
riesling (b.) | 21 722 | 21,3 |
müller-thurgau | (b.)13 824 | 13,5 |
spätburgunder (pinot noir) (cz.) | 11 820 | 11,6 |
dornfelder (cz.) | 8185 | 8,0 |
silvaner (b.) | 5261 | 5,2 |
blauer portugieser | (cz.)4551 | 4,5 |
grauburgunder (ruländer, pinot gris) (b.) | 4413 | 4,3 |
kerner (b.) | 3848 | 3,8 |
weißburgunder (pinot blanc) | (b.)3589 | 3,5 |
trollinger | (cz.)2504 | 2,5 |
schwarzriesling (pinot meunier) (cz.) | 2397 | 2,3 |
regent (cz.) | 2182 | 2,1 |
bacchus (b.) | 2061 | 2,0 |
Niemieckie prawo winiarskie dzieli niemieckie wina na 4 kategorie[3]:
W przypadku kategorii Qualitätswein mit Prädikat, "wyróżniki" (Prädikat), uszeregowane według poziomu cukru są następujące[2]:
Dla oznaczenia smaku używa się (przy czym określeń słodkie, a zwłaszcza półsłodkie używa się rzadko):
Obowiązkowo na etykietach niemieckich win muszą znaleźć się następujące informacje[3]:
Informacje takie jak: obszar pochodzenia, nazwy dwóch głównych odmian winorośli, rocznik produkcji, informacja, czy wino było butelkowane przez producenta, nazwa winnicy i opis smaku (wytrawne, słodkie etc.) należą do informacji nieobowiązkowych[3].