Zbrojne Jednostki Proletariatu (wł. Nuclei Armati Proletari, NAP) – włoska organizacja terrorystyczna.
Powstały w 1973[1] lub 1974 roku[2]. Działały głównie w Neapolu i Florencji[2]. Były jedyną spośród lewicowych grup terrorystycznych, która była silnie obecna w południowych Włoszech[1]. Inną cechą charakterystyczną NAP była obecność w jej szeregach robotników[3]. Na strukturę formacji składały się luźne i autonomiczne komórki, które działały na wolności, jak i w zakładach karnych[1]. Rozpadły się w 1978 roku, a resztki ich struktur wchłonęły sojusznicze Czerwone Brygady[1].
O członkostwo w nich oskarżonych zostało 65 osób[1]. Czołowi działacze: Domenico Deli Veneri, Giovanni Gentile Schiavone, Antonio de Laurentis i Antonio lo Muscio[5].
Wyznawały wartości ultralewicowe[1]. Ich celem było wyzwolenie tzw. lumpenproletariatu, czyli najbiedniejszych grup społecznych, do tego grona zaliczani byli: imigranci z Południa Włoch, bezdomni, bezrobotni, więźniowie czy wykolejona młodzież[3].