| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1947 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
fotografia, instalacja, performance |
| Strona internetowa | |
Zofia Kulik (ur. 14 września 1947 we Wrocławiu) – polska rzeźbiarka, autorka fotografii, artystka performance.
W 1971 ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prezentacja pracy dyplomowej Kulik polegała na symultanicznym pokazie ok. 500 przezroczy rzutowanych na otaczające widza z trzech stron trzy ekrany. Obok ekranów stał wykonany z utwardzanych tkanin posąg Mojżesza Michała Anioła. Był on szmacianą kopią marmurowej kopii tegoż posągu stojącego w holu warszawskiej ASP. Kolorowy Mojżesz był ostatnią fazą całorocznego procesu dokumentowania i działania.
W latach 70. i 80. pracowała z Przemysławem Kwiekiem w duecie KwieKulik – wówczas zajmowała się głównie działalnością performance[1]. Praca dyplomowa Kwieka składała się z projekcji diapozytywów i filmów 8 mm, na których ukazany został proces jako dzieło. W latach 70. w swojej sztuce rozwijała koncepcję formy otwartej Oskara Hansena.
Artystka zajmuje się tematyką władzy, totalitaryzmu, relacji gender. W swoim podwarszawskim domu zgromadziła archiwum materiałów dotyczących polskiej neoawangardy.
Od połowy lat 80. tworzy fotokolaże – kolekcje fotograficznych odwzorowań gestów powstające w wyniku wielokrotnego, punktowego naświetlania materiału fotograficznego i rzutowania na niego poszczególnych elementów układu. Unieruchomienie gestów na fotografiach skutkuje wrażeniem pozbawienia fotografowanej postaci indywidualności lub kontroli. Do licznych fotokolaży Zofii Kulik pozował artysta Zbigniew Libera[2].
W 1996 roku Zofia Kulik otrzymała Paszport Polityki. W 1997 reprezentowała Polskę na Biennale w Wenecji. Prace artystki znajdują się m.in. w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi.
