La lingua serba (ntô serbu: српски jезик o srpski jezik siddu scriutu cu l'alfabbetu latinu) è una dî virsiuna standard dû diasistema slàvicu centru-miridiunali, pricidintimenti (e assai friquintimenti ancura chiamatu) serbo-croatu e basatu supra lu dialettu štokaviano. Lu serbu è usatu suprattuttu ntâ Serbia e Montenegru e ntâ Republika Srpska (ntâ Bosnia-Erzegovina).
La lingua serba havi na carattirìstica abbastanza rara, pâ quari li palori sunnu scriuti quasi comu sunnu detti, zoè ogni littra rapprisenta un sonu diffirenti. Chistu princìpiu funèticu è rapprisintatu dû dettu: "Scrivi comu parri e leggi comu è scriutu", lu princìpiu usatu di Vuk Stefanović Karadžić quannnu rifurmàu l'alfabbetu cirìllicu serbu ntô sèculu XIX.
N'àutra rara carattirìstica dâ lingua serba è la prisinza di dui alfabbeti: l'alfabbetu cirìllicu e l'alfabbetu latinu. Li dui alfabbeti sunnu quasi equivalenti; la sula diffirenza sunnu li glifi utilizzati. Chistu finòminu arrivàu pi raggiuna stùrichi, picchì na parti dâ pupulazzioni parranti serbu fu suttâ nfluenza (muderna) occidintali di l'Austria-Unghirìa e lu restu suttâ nfluenza (antica) orientali dû Mperu bizzantinu; tutti li pirsuni cu n'aducazzioni sunnu familiari ê dui alfabbeti.
Arfabbeti
Ccà sutta, li diffirenzi ntra lu српска ћирилица (srpska ćirilica) (alfabbeto cirìllicu serbu) o азбука (azbuka) cû srpska latinica (alfabbetu latinu serbu) o Abeceda.
Assai imeil e macari ducumenti web scriuti ntô serbu ùsanu lu basic ASCII, unni li littri serbi latini ca ùsanu li diacritici (Ž Ć Č Š) si càncianu chî formi basi assenza diacritici (Z C C S). Li palori urigginali sunnu poi arricanusciuti dû cuntestu. Nun è un alfabbetu ufficiali, e è cunsidirata na cattiva pràtica, ma cci sunnu arcuni ducumenti ntô serbu ca ùsanu chistu alfabbetu simprificatu. Chista pràtica è cumuni ntra li àutri lingui ca ùsanu littri chî diacritici.
