| Germania anno zero | |
|---|---|
 | |
| Režija | Roberto Rossellini |
| Producent | Salvo D'Angelo Roberto Rossellini |
| Scenario | Roberto Rossellini Max Kolpé Sergio Amidei |
| Uloge | Edmund Moeschke Ernst Pittschau Ingetraud Hinze Franz-Otto Krüger Erich Gühne |
| Muzika | Renzo Rossellini |
| Fotografija | Robert Juillard |
| Montaža | Eraldo Da Roma |
| Studio | Produzione Salvo D'Angelo and Tevere Film |
| Distribucija | G.D.B. Film |
| Datum(i) premijere | 1. 12. 1948
|
| Trajanje | 78 min. |
| Zemlja |  Italija |
| Jezik | njemački engleski francuski |
Germania anno zero (nem. Deutschland in Jahre Null; sh. Njemačka nulte godine) je italijanski crno-bijeli film snimljen 1948. godine u režiji Roberta Rosselinija, poznat kao završni dio njegove tzv. ratne trilogije, odnosno jedno od najznačajnijih ostvarenja italijanskog neorealizma.
Radnja filma se događa u Berlinu, koji se nakon Drugog svjetskog rata našao pod okupacijom i čiji stanovnici žive među ruševinama, mučeni siromaštvom, oskudicom stanova i potpunim beznađem. Protagonist je 13-godišnji dječak koji nastoji pomoći svojoj porodici, ali čiju naivnost zloupotrebljavaju beskrupulozni kriminalci, a što će na kraju dovesti do tragičnih posljedica.
Rosselini je, kao i svoja prethodna dva filma iz trilogije - Roma, citta aperta i Paisa - nastojao snimiti sa što više realizma i autentičnosti. Zato je veći dio filma sniman u samom razrušenom Berlinu, a umjesto profesionalnih glumaca je koristio ljude koje je slučajno sreo na ulici. Dio materijala je, međutim, odlučio nadosnimiti u Rimu, odnosno tamošnjim studijima, a što je dovelo do problema, s obzirom da se njemački glumci nisu htjeli vratiti u razrušeni Berlin, a dijelom što ga je dio kritičara optužio da kompromitira svoja umjetnička načela. U samoj Njemačkoj je film prvi put prikazan tek nekoliko godina kasnije, i nije uživao popularnost među kritičarima, koji se nisu slagali sa krajnje pesimističnim prikazom prilika u poratnoj Njemačkoj. Usprkos toga, Germania anno zero je kod dijela kritičara dobio povoljne ocjene, a 1949. godine je nagrađen Zlatnim leopardom na Filmskom festivalu u Locarnu.
