Yaxta /jɒt/ — hordiq, sayohat yoki poyga uchun ishlatiladigan yelkanli yoki motorli kema[2][3][4]. Hech qanday standart taʼrifga ega emas[1]. Qayiqdan farqli ravishda yaxta boʻlishi uchun uzunligi kamida 33 fut (10 metr) boʻlishi va tashqi koʻrinishidan yaxshi estetik zavq bagʻishlay olishi kerak. Tijorat yaxtalar kodeksiga koʻra, yaxtalar 24 metrgacha deb tasniflanadi.[5] Bunday yaxtalar odatda yollangan ekipajni[1] talab qiladi va yuqori qurilish standartlariga ega[5] boʻladi. Katta yaxtalar uchun keyingi tasniflar quyidagilardir: tijorat-12 nafardan ortiq yoʻlovchi tashimaydi, xususiy-egasi va mehmonlar hordiq chiqarishi uchun moʻljallangan. Superyaxta (baʼzan megayaxta) odatda uzunligi 40 metrdan ortiq boʻlgan har qanday yaxtaga (yelkanli yoki motorli) ishora qiladi[6]. Poyga yaxtalari qulaylikdan koʻra qattiq ishlash uchun moʻljallangan[7]. Charter yaxtalari foyda olish uchun yuritiladi[6]. 2020-yil holatiga koʻra, professional ekipajni talab qiladigan yetarli hajmdagi 15 000 dan ortiq yaxtalar mavjud edi[8].
Yaxta atamasi gollandcha jacht (pl. jachten, „ov“ degan maʼnoni anglatadi) soʻzidan kelib chiqqan boʻlib, dastlab Gollandiya Respublikasi dengiz floti tomonidan sayoz suvlarda qaroqchilar va boshqa huquqbuzarlarni taʼqib qilish uchun foydalanilgan yengil va tez suzib yuruvchi kemalarga ishora qilingan[2].
Bunday qayiqlarning tarixi qadimgi Misr davridagi eshkak eshish kemalari va Birma, Hindiston, Mindanao va Yaponiya suvlarida boshqa kemalar bilan boshlanadi. VIII asrga oid anglo-sakson qirollik pleg-sciplari (oʻyin kemalari) mavjud boʻlgan, ularda bezakli kamonlar qoʻyilgan. Bunday qayiqlarda ovqat pishirish imkoniyati ham mavjud boʻlgan[9].
Yelkanli yaxtalar tarixi Yevropada 1600-yillarning boshlarida Angliya qiroli Jeyms I ning oʻgʻli uchun hordiq kemasi qurilishi bilan boshlanadi. Boshqa monarxlar tashish va bosib olish uchun dengiz kemalaridan foydalangan boʻlsa-da, James I 1600-yillarning boshlarida uning oʻgʻli Henry uchun yaxta qurishni topshirgan birinchi ingliz monarxi edi[10]. Koʻngilochar kemalar yaxta nomini Yevropada surgunda boʻlgan va Niderlandiyaga tashrif buyurgan Charles II davridan keyin oldi, u yerda XVII asrning boshidan beri elita sinflari uchun turli xil jachtenlar yaxshi rivojlangan edi. Ingliz tojini qoʻlga kiritgandan soʻng, Charles kamida bitta eksperimental katamaranni oʻz ichiga olgan bir qator qirollik yaxtalarini ishga tushirdi. Ikki kema oʻrtasida birinchi qayd etilgan yaxta poygasi 1661-yilda, soʻngra 1663-yilda ingliz suvlarida birinchi ochiq yelkanli musobaqa boʻlib oʻtdi[11].
Yelkanli yaxtalar mavjud boʻlishda davom etar ekan, ishonchli elektr stantsiyalarining rivojlanishi yaxtalarning yangi toifasini yaratdi. Yelkanli yaxtalar kemaning keyingi qismidan boshqarilishda davom etar ekan, motorli yaxtalar oldinga va yon tomonga yaxshiroq koʻrishni taʼminlovchi kabina konstruktsiyasini qabul qildilar[11].
XVIII asrda bugʻ asosida ishlaydigan yaxtalar keng tarqala boshladi. Bunday yaxtalar juda ham hashamatli qilib qurilar, ekipaj esa juda koʻp aʼzolardan iborat boʻlar edi.
XIX asrning oxirlarida aralash dvigatellar keng qoʻllana boshlandi. Murakkab dvigatellar pastroq bosimlarda yuqori hajmlarni sigʻdirish uchun bugʻni ketma-ket kattaroq silindrlarga chiqarib, samaradorlikni oshirdi. Bu bosqichlar kengayish deb ataldi, ikki va uch marta kengaytiruvchi dvigatellar keng tarqalgan boʻlib, ayniqsa yuk tashishda koʻmirning ogʻirligini kamaytirish uchun samaradorlik muhim boʻlgan[12]. Bugʻ dvigatellari 20-asrning boshlariga qadar, bugʻ turbinasi, elektr dvigatellari va ichki yonuv dvigatellari dizaynidagi yutuqlar asta-sekin porshenli bugʻ dvigatellarini almashtirishga olib kelgunga qadar hukmron quvvat manbai boʻlib qoldi[12][13].
Nicolaus Otto va Gottlib Daimler 1876-yildan boshlab amaliy toʻrt taktli benzinli dvigatellarni ishlab chiqdilar. 1898-yildan boshlab dvigatellar ot kuchi 25 ot kuchidan 1906-yilga kelib 500 ot kuchiga yetdi. Ulardan baʼzilari tezyurar qayiqlar uchun boshqalari esa motorli yaxtalar uchun moʻljallangan edi[14]. Qayiqlar uchun dizel elektr stansiyalari 1903-yilda taqdim etilgan[15]. XX asrda dizel yonilgʻisi arzonligi va ishonchliligi tufayli elektr stantsiyasining keng tarqalgan turiga aylandi[14].
Dastlab, barcha yaxtalar yogʻochdan yasalgan, uzun yogʻoch va yogʻoch qovurgʻalar yordamida, taxtalar bilan qoplangan. Bu materiallar bugʻ yaxtalarida temir yoki poʻlat bilan almashtirildi[11]. 1960-yillarda shisha tola keng tarqalgan materialga aylandi. Ushbu materiallar va boshqalar foydalanishda davom etmoqda[16]. 24 metrgacha boʻlgan yaxtalar shisha toladan ishlanadi, 24 metrdan katta yaxtalar tolali kuchaytirilgan plastikdan ishlanadi[17].
Oʻlchamiga qarab, kruiz yaxtasi kamida ikkita kabina, asosiy salon va old xonaga ega boʻlishi mumkin. Kichkina yaxtalarda salonda ekipaj yoki yoʻlovchilar uchun yigʻiladigan toʻshaklar boʻlishi mumkin. Odatda salonda buklanadigan, oʻrnatilgan stol boʻlgan ovqatlanish joyi mavjud. Salon odatda oshxonaga ulashgan. Kruiz yaxtasida hammom boʻlishi mumkin. Kattaroq yaxtalarda qoʻshimcha xona va hammomlar boʻlishi mumkin. Odatda marshrutni rejalashtirish imkonini beruvchi navigatsiya stansiyasi mavjud boʻladi[18][19].