Dä Artikel erlüterèt d Inschtitution. Zu dè Endig .museum im Internet luèg Top-Level-Domain.
Das Musée du Louvre z ParisEremitage z Sankt PetersburgNationales Palastmuseum z TaipehÄgyptisches Museum z KairoNaturhistorisches Museum z Wyn, eins vo dè gröschtè Museè z ÖschterrychGermanisches Nationalmuseum z Nürnbärch, s gröschte kulturhistorische Museum vo DütschlandPfaalbaumuseum z Unteruuldingè (Bodenseekreis)C- D- un F-Trybwägè i dè Weschthallè vom Vokeersmuseums z Frankfurt-SchwanheimDè Dinosaurier-Lichthof vom Naturmuseum Senckenbärg z Frankfurt-BockèheimDè Wagè, i wellem Franz Ferdinand un Sophie Chotek z Sarajewo ermordet worrè sin (Heeresgschichtliches Museum, Wyn)Zentrum Paul Klee z Bärn, modernè Museumsbau vom Renzo PianoSchifffahrtsmuseum z Stettin
S Museum (griechischμουσεῖον, mouseíon, Musètempèl)[1] – urschprünglich s Heiligtum vo dè Musè, welli Schutzgöttinnè vo dè Künscht, Kultur un Wûssèschaftè gsi sin – isch è Inschtitution, wo è Sammlung vo bedütsamè un lehrrychè odder exemplarischè Gegèschtänd uffbewaart, kategorisyrt, erforscht un Deil devò usschtellt (meischtens für d Öffentlichkeit).
S Wort „Museum“ daucht zum èrschtè Mõl i dè hellenistischèAntikè uff. Im 3. Johrhundert v. Chr. isch s Museion von Alexandria als eini vo dè bedütendschtè Forschigsyrichtungè vo dè Antikè gründet worrè, irè aagliderèt isch d Bibliothek vo Alexandria gsi. 1546 isch dè èrschti druggte „Museums“-Katalog vom Humanischtè Paolo Giovio übber èn Deil vo sim Huus im italiènischèComo erschinnè: „Musaei Joviani Descriptio“.[2] Vo dört wäg hèt s Wort als Bezeichnig vo voschidnè Sammligè hèrhaaltè müèsè. Als allgemeinè Begriff i dè Öffentlichkeit fungyrt d Bezeichnig èrscht sit èm uusgehendè 18. Jahrhundert (nebbè Pinakothek odder Glyptothek).
Dè Kurator isch dè Voantwortlichè von èrè Sammlig odder Uusschtellig von èm Museum. Meischtens wörd hüt vo dè Bsuècher è Ydrittsgèld erhobbè, wa im Erhaalt vo dè Sammlig un dè Aalaag zguètchunnt; oftmòlls isch es a eim Daag i d Wuchè odder wènnigschtens zu bschtimmtè Stundè von èm Daag möglich, einzelni Museè unentgeltlich z bsuèchè.
Übbersicht
Zyl von èm Museum isch s, Gegèschtänd, Musealiè uss zmeischt vogangenè Zitè zuè nèm bschtimmtè Thema fachgrächt un duèrhaft uffzbwaarè un dè Bsuècher zuègänglich z machè. Èrscht dõdurrè wörred uss Deponaat zu Exponaat. Sell gschièt in Duèr- un Wechsèluusschtelligè; Bschtänd, wo mò uss Blatzmangel nit ständig zeigè cha (Deponaat), wörred im Depot vowaart.
In èm Konzèpt vom museum of ideas gòt s – statt dè Gegèschtänd – um Ideè un Konzèpt. Es diènt ußerdèmm als Ort vo dè Diskussion un èm thematischè Uusduusch.
Nõch dè Übberzügig vo dè Wûssèschaft solled Museè Zügnis vo dè Gschichtè vo dè Menschheit bwaarè un zeigè: zum Ablauf vo unserè historischè, technischè, soziokulturellè, vo unserè physischè, psychischè un philosophischè, au vo unserer künstlerischè Entwicklig.
Nõch Uffassig vom Dütschè Museumsbund vo 1978 darf è öffentlichs Museum keini kommerzielli Struktur uffwysè (sell gildet abber nit für Privatmuseè), muss fachlich gleitet un wûssèschaftlich betreut wörrè un è wûssenschaftlichi Sammlig füürè. Im Zentrum muè stets s originale Objèkt stòò. Dõdruus folgt, dass zum eintè eimõlig ygrichteti Duèruusschtelligè, zum anderè Uusschtelligè mit übberwigendem Multimedia-Ysatz, abber au Uusschtelligshallè ohni eigeni Sammligsbeschtänd nit als Museè voschtandè wörrè dürfed.
È Museum, wo Deil von èrè Universität isch, wörd au Universitätsmuseum benamst. Meischtens wörd dört d Gschichtè vo dè Universität dargschtellt un entsprèchendi Exponaat zeigt. Zu dè bekannteschtè vo söttigè Universitätsmuseè z Dütschland zellt s Museum vo dè Ruprecht-Karls-Universität Heidelbärg odedr s „Uniseum“ vo dè Universität Fryburg. È anders Konzèpt vofolgt s 2006 gründete dezentrale Museum vo dè Universität Tübingè. S vo allem wûssèschaftsgeschichtlich un kulturwûssèschaftlich uusgrichtete MUT will diè bsunderi Bedütig vo dè Forschungs-, Lehr- un Schausammligè vo Tübingè in temporärè, interdisziplinärè un forschendè Uusschtelligè vomittlè. Dõmit sölled diè lang Gschicht, großi Vylfalt sowiè ußergwöhnlichi Vollschtändigkeit un Qualidät vo dè wûssèschaftlichè Sammligè vo dè Universität Tübingè unterstrichè un in èn neuè, wûssensorièntyrtè Kontext gschtellt wörred.
È bsunderi Rollè spilled Sammlermuseè, Privatmuseè, kirchlichi Museè un Firmèmuseè. Si erhaaltet un präsentyred diè historischè Sammligè z. B. vo Inschtitutionè, Betrièb odder Konzèrn. Si sölled mit irer Öffentlichkeitsarbèt au s Bild vo dè Inschtitution i dè Öffentlichkeit beyflussè.
Hüt leided fascht alli Museè unter Budgetknappheit. Diè obigi Definition sött dõher kei Hindernis sy, durch aaschprechendi Präsentationè un Uusschtelligsrüüm gnüègend Publikum aazlockè. In gwisser Wys müèn Museè au èm Zitgeischt Rechnig drägè un dè Bsuècher è klari Struktur, Zämmèhäng un au d Möglichkeit zu eignem Handlè biètè.
In Dütschland un Öschterrych isch dè Begriff Museum nit gschützt. Um trotzdèmm èn gwissè Standard für Museè z gwôrleischtè, isch im Johr 2002 z Öschterrych s Museumsgüètesigel vo ICOM-Öschterrych un dè Museumsbund Öschterrych gschaffè worrè.[3]
Dè erschte für è söttigi Sammlig errichtete Gebäudetrakt (un dõmit dè èrschte Museumsbau) nördlich vo dè Alpè isch diè zwischè 1558 un 1563 erbaute Kunschtkammer vo dè Wyner Hofburg gsi, dènnè iri Fundamènt im März 2013 entdeggt worrè sin.[5] Z Basel hèt d Stadt 1661 eini vom Vokauf is Uusland bedrooti brivati Sammlig, s Amerbach-Kabinett, un hèt si 1671 öffentlich zuègänglich gmacht. 1688 hèt dè Johann Daniel Major z Kyl è öffentlichs natur- un kulturgschichtlichs Landesmuseum eröffnet, s Museum Cimbricum. In einigè Städt im dütschè Sprõchruum isch es im 19. Johrhundert zu bürgerlichè Neugründungè cho: Kunschthallè Bremè, Stätischs Kunschtinschtitut z Frankfurt am Main, Hamburger Kunschthallè, Kunschthallè Wyn, Museum Wysbadè etc. Villfach sin abber Vorein in chlynem Styl bzw. für lokali Gegèbèheitè tätig worrè, z. B. Bezirks- odder Bergbaumuseè.
Z Braunschweig isch 1754 s Herzog-Anton-Ulrich-Museum eröffnet worrè. S isch nõch èm Britischè Museum s zweiti öffentlichi Museum gsi, abber s èrschti Museum vom europäischè Kontinent.
Hüt zièned Museè z London un z Paris bsunders villi Bsuècher aa; unter dè zee meischtbsuèchtè Museè vo dè Wält befindet sich keins z Dütschland.[6] Hüüfig wörd in Museè inveschtyrt, um s internationali Prestige vo Städt z erhöè.[7]
Diè i dè Fachwält witgehend anerkannti Beschrybig vo dè Museumsfunktionè stammed vom International Council of Museums (ICOM), welles è Museum als „è gmeinnützigi, ständigi, dè Öffentlichkeit zuègänglichi Yrichtig im Diènscht vo dè Gsellschaft un irer Entwicklig, wo zuè Studiè-, Bildig- un Unterhaltigszwèck materièlli Zügnis vo Menschè un irer Umwält aaschafft, bewaart, erforscht, bekannt macht un uusschtellt“ bezeichnèt. Selli Funktionsbeschrybig wörd i dè Literadur villfach als Definition bezeichnèt.[8]
D ICOM definyrt è Museum wiè folgt:
„Das Museum ist eine nicht gewinnbringende, ständige Einrichtung im Dienste der Gesellschaft und
ihrer Entwicklung, die für die Öffentlichkeit zugänglich ist und materielle Belege des Menschen und
seiner Umwelt zum Zwecke des Studiums, der Erziehung und der Freude erwirbt, erhält, erforscht,
vermittelt und ausstellt.“
Nebbè dè Museumspädagogig, dè Reschtauryrig un Wèrterhaltig unterhaaltet sämtlichi Museè Schausammligè (ständigi Uusschtelligè) und machet seer hüüfig Sonderuusschtelligè (au mit Wärch vo anderè Museè). Witeri Uffgaabè könned d Füürig von èrè Studièsammlig odder von èm Magazin sy. Mengi Museè unterhaaltet zuèdem Bibliothekè. Deilwys wörd au dè Standpunkt vodrèttè, Museè reschpektyv dennè iri Kuratorè söttet au i dè Forschig tätig sy.[10]
Museology, Museumskundi, Museography
Gegèschtand vo dè Museology isch nit s Museum, au wenn sell naheligend sy mag. Museology isch im èchtè Sinn è Wûssèschaft, wo sich mit èm Phänomeen vo dè Musealidät befassè duèt. Dõdeby stòt d Frõg im Mittelpunkt, ob un in wellem Umfang è Objèkt Bedütungsdräger für sini Umwält isch. Vo zentralem Intresse isch dõdeby s Bezièigsgflecht, i wellem è Objèkt wòrgnõ wörd. Sell gildet sowoll für dè Urschprungs- un Vobringigskontext vom Objèkt, wiè au für d Konnotation, wo s Objèkt bzw. si Bild durch dè Wissens- un Erfaarigshintergrund vom Betrachter erhaaltè duèt.
Vo praktischer Relevanz sin diè Erkènntnis vo dè Museology vor allem für d Analûse un Uusgschtaltig vo dè objèktbundenè Kommunikation zwischè Uusschtelligsmacher un Bsuècher. Als Begründer vo dè Museology könned dè Samuel Quiccheberg un Johann Daniel Major geltè. Diè moderni Museology hèt dè Zbynek Z. Stránský (Brno/Brünn) etablyrt. Fortgfüürt un uusgwitet sin sini Wärch im dütschsprõchigè Ruum u. a. durch dè Fridrich Waidacher (Graz), dèmm si Handbuch für Allgemeini Museology als eins vo dè Standardwärch für diè moderni Museology gildet.
Museology wörd z Europa vor allem im Voeinigtè Könnigrych, i dè Nidderlande, z Finnland, Tschechiè un Kroatiè gleert. I dè Schwiz git s èn Nõchdiplomkurs „Museumspraxis“ mit èm Titel „Certificate of Advanced Studies“ a dè Hochschuèl z Chur. Bim Bachelorstudiègang „Museologie und materielle Kultur“, wo im Wintersemeschter 2010/11 a dè Julius-Maximilians-Universität Würzburg etablyrt gsi isch, handlet s sich um dè einzige Universidätsschtudiègang z Dütschland. Desèll isch ab Wintersemeschter 2013/14 durch dè witerfüürende Maaschterschtudiègang „Museumswissenschaft“ ergänzt worrè. Z Leipzig un Bèrlin git s èn Studiègang a dè Fachhochschuèlè.
Im Gegèsatz zu dè Museology im engerè Sinn beschäftigt sich diè, z. B. a dè HTW Bèrlin gleerti Museumskundi mit museumspraktischè Frõgè. Witerhy git s èn Maaschterschtudiègang Museumsmanagement un -kommunikation (ebbèfalls HTW Bèrlin). Unter Museography schlièßlich voschtòt mò museali Inszenyrungskunscht. Dõdeby handlet s sich um d Umsetzig vo dè Szenography uff diè museali Uusschtellig.[11]
Museumspädagogig, Vomittlig im Museum
D Wûssèschaft un d Leeri vo dè Vomittlig vo Sammligsguèt isch d Museumspädagogig.
Museè wörred au als Ort für Voaaschaltigè vowendet, wo in èm ußergwöhnlichè Raamè stattfindè söttet. Gründ für d Museè sin dè Bruggèschlag vo dè Thematik vom Museum zu suscht eher fèrnschtehendè Personè un d Erschlièßig vo zuèsätzlichè Ynaamequellè für s eigene Schaffè.
Byschpill für Museè, wo nebbè irèm eigentlichè Schaffè au als Voaaschtaltigsruum fungyred:
Im Naturmuseum Senckèbärg z Frankfurt-Bockèheim findet zu bsunderè Aaläss im Dinosaurier-Lichthòf òbends Disko-Party] odder Betrysfescht statt.
Im Frankfurter Vokeersmuseum z Frankfurt-Schwanheim findet bsunderi Firmèvoaaschtaltigè statt.
Museè nõch Museumsartè
S Inschtitut für Museumsforschung unterscheidet zwischè nüü Museumsartè:[12]
Volkskunde– und Heimatkundemuseen: Volkskunde, Heimatkunde, Bauernhäuser, Mühlen, Landwirtschaft, Orts- und Regionalgeschichte
Kunstmuseen: Kunst und Architektur, Kunsthandwerk, Keramik, Kirchenschätze und kirchliche Kunst, Film, Fotografie
Schloss– und Burgmuseen: Schlösser und Burgen mit Inventar, Klöster mit Inventar, historische Bibliotheken
Naturwissenschaftliche und technische Museen: Technik, Verkehr, Bergbau, Hüttenwesen, Chemie, Physik, Astronomie, Technikgeschichte, Humanmedizin, Pharmazie, Industriegeschichte, andere zugehörige Wissenschaften
Historischi un archäologischi Museè: Hischtoriè (nit traditionèlli Ortsgschichtè), Gedenkschtättè (nu mit Uusschtelligsguèt), Personalia (Historie), Archäologie, Ur- und Frühgeschichte, Militaria
Sammelmuseè mit komplexè Bschtänd: Meereri Sammligsschwèrpunkt uss dè Berych 1–6 un 8
Kulturgschichtlichi Spezialmuseè: Kulturgschichte, Religions- un Kirchègschichte, Völkerkunde, Kindermuseè, Spillzüüg, Musikgschichte, Brauereiwesè un Wybau, Sprooch- und Literadurgschichtsmuseum, Füèrweer, Musiginschtrumänt, witeri Spezialgebièt
En Huufè Museè in eim Museumskomplèx: en Huufè Museè mit unterschidlichè Sammlungsschwèrpunkt, wo im glychè Gebäude unterbrocht isch.
Literadur
Allgemein
Claudio Beccarelli: Finanzierung von Museen: Theorie und Anwendung am Beispiel der Schweizer Museumslandschaft. Haupt-Volaag, Bèrn 2005.
Pierre Bourdieu, Alain Darbel: L’Amour de l’art. Les Editions de Minuit, Paris 1967.
Peter J. Bräunlein (Hrsg.): Religion und Museum. Zur visuellen Repräsentation von Religion/en im öffentlichen Raum. transcript, Bielefäld 2004, 248 S., ISBN 3-89942-225-2.
Douglas Crimp: Über die Ruinen des Museums. Das Museum, die Fotografie und die Postmoderne. Fotos von Louise Lawler, Volaag vo dè Kunscht, Dresdè 1996, ISBN 3-364-00328-9.
Jean-Louis Déotte: Le musée, l’origine de l’esthétique. L'harmattan, Paris 1993.
Anke te Heesen: Theorien des Museums zur Einführung. Junius, Hamburg 2012, ISBN 978-3-88506-698-9.
Joachim Kallinich: Keine Atempause – Geschichte wird gemacht: Museen in der Erlebnis- und Mediengesellschaft, Antrittsvorlesig 12. Februar 2002. Humboldt-Univ., Bèrlin 2003.
Volker Kirchberg: Gesellschaftliche Funktionen von Museen: makro-, meso- und mikrosoziologische Perspektiven. VS Volaag für Sozialwûssèschaftè, Wysbadè 2005.
Carolin Meister und Dorothea von Hantelmann (Hrsg.): Die Ausstellung. Ritual der Politik, Diaphanes Volaag, Züri/Bèrlin 2010, ISBN 978-3-03734-090-5.
Donald Preziosi, Claire Farago (Hrsg.): Grasping the world: the idea of the museum, ed. by, Aldershot, Ashgate 2004.
Christian Reder: Wiener Museumsgespräche. Über den Umgang mit Kunst und Museen. Stellignaam vo Künschtler un Expèrtè, Falter Volaag, Wyn 1988, ISBN 3-85439-039-4.
Barbara Steiner (Hrsg.): Das eroberte Museum – Zu Carte Blanche, einem Forschungsprojekt der Galerie für Zeitgenössische Kunst. JOVIS, Bèrlin 2010, ISBN 978-3-86859-067-8.
Oswald Mathias Ungers: Allgemeines zum Museum. Einräumige, richtunglose Bauten. In: Oswald Mathias Ungers Architekturlehre. Berliner Vorlesungen 1964–1965 (archplus – Zeitschrift für Architektur und Städtebau – Sonderausgabe zum 80. Geburtstag von Oswald Mathias Ungers, Juli 2006, Band 179), Arch+-Volaag, Aachè 2006, ISBN 3-931435-08-3, Deil 2. O. M. Ungers: Vorlesung 1, Sommersemester 1964, S. 24–41.
International Directory of Arts. K. G. Saur Volaag, Münchè 2005, 29. Uusgaab, 3 Bänd, ISBN 3-598-23104-0.
Fallstudiè
Philipp Aumann, Ernst Seidl: MUT zum 'KörperWissen'. Aufgabe und Strategie des Museums der Universität Tübingen. In: C. Weber, K. Mauersberger (Hrsg.): Universitätsmuseen und Sammlungen im Hochschulalltag. Bèrlin 2010, S. 119–126.
Jana Bürgers: Mythos und Museum. Kosakenmythos und Nationsbildung in der postsowjetischen Ukraine am Beispiel des Kosakengeschichtsmuseums auf der Insel Chortycja. In: Bianka Pietrow-Ennker (Hrsg.): Kultur in der Geschichte Russlands. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingè 2006, ISBN 3-525-36293-5.
Christian Ganzer: Revolution im Brester Heimatmuseum. In: Olga Kurilo (Hrsg.): Der Zweite Weltkrieg im Museum: Kontinuität und Wandel, Bèrlin 2007, S. 149–157, ISBN 978-3-930064-82-3.
Christian Ganzer, Alena Paškovič: „Heldentum, Tragik, Kühnheit.“ Das Museum der Verteidigung der Brester Festung. In: Osteuropa 12/2010, S. 81–96. (Bydraag ohni Abbildungè als pdf zum Download).
Susanne Gesser, Martin Handschin, Angela Jannelli, Sibylle Lichtensteiger (Hrsg.): Das partizipative Museum. Zwischen Teilhabe und User Generated Content. Neue Anforderungen an kulturhistorische Ausstellungen (transcript Kultur- und Museumsmanagement), transcript Volaag, Bielefäld 2012, ISBN 978-3-8376-1726-9.
Jana Scholze: Medium Ausstellung. Lektüren musealer Gestaltung in Oxfort, Leipzig, Amsterdam und Berlin. transcript Volaag, Bielefäld 2004.
Thomas Thiemeyer: Fortsetzung des Krieges mit anderen Mitteln. Die beiden Weltkriege im Museum. Ferdinand Schöningh, Paderborn [u. a.] 2010, Krieg in der Geschichte, Bd. 62.
Gschicht
Tony Bennett: The Birth of the Museum: History, Theory, Politics. Routledge, 1995.
Suzanne Greub, Thierry Greub (Hrsg.): Museen im 21. Jahrhundert – Ideen Projekte Bauten, Prestel, Münchè (2. übberarb. u. erw. Uffl.) 2008, ISBN 978-3-7913-3839-2
Olaf Hartung: Kleine deutsche Museumsgeschichte. Von der Aufklärung bis zum frühen 20. Jahrhundert. Böhlau, Köln/Weimar 2010.
Alexis Joachimides u. a.: Museumsinszenierungen. Zur Geschichte der Institution des Kunstmuseums. Volaag vo dè Kunscht, Dresdè / Basel 1995.
Alexis Joachimides: Die Museumsreformbewegung in Deutschland und die Entstehung des modernen Museums 1880–1940. Volaag vo dè Kunscht, Dresdè/ Basel 2001.
Kristina Kratz-Kessemeier, Andrea Meyer, Bénédicte Savoy (Hrsg.): Museumsgeschichte. Kommentierte Quellentexte 1750–1950. Dietrich Reimer Volaag, Bèrlin 2010, ISBN 978-3-496-01425-6.
Klaus Minges: Das Sammlungswesen der frühen Neuzeit. Kriterien der Ordnung und Spezialisierung. LIT, Münster 1998, Reihe Museen – Geschichte und Gegenwart Bd. 3, ISBN 3-8258-3607-X.
Avraam M. Razgon: Das Museumsnetz in der UdSSR. Geschichte und Entwicklungstendenzen. In: Neue Museumskunde. Johrgang 30, 1987, Nr. 3, S. 180–185.
Bénédicte Savoy (Hrsg.): Tempel der Kunst. Die Entstehung des öffentlichen Museums in Deutschland 1701–1815. Volaag Philipp vo Zaberè, Mainz 2006, ISBN 978-3-8053-3637-6.
Universitätsmuseè
Florian Martin Müller (Hrsg.): Archäologische Universitätsmuseen und -sammlungen im Spannungsfeld von Forschung, Lehre und Öffentlichkeit. LIT-Volaag, Wyn-Bèrlin-Münschter 2013, ISBN 978-3-643-50448-7 (SPECTANDA – Schriften des Archäologischen Museums Innsbruck 3 / Archäologie: Forschung und Wissenschaft 4)
Museumsanalûsè
Joachim Baur (Hrsg.): Museumsanalyse. Methoden und Konturen eines neuen Forschungsfeldes. Transcript, Bielefäld 2010, ISBN 978-3-89942-814-8.
Museumspädagogig un -didaktig
Olaf Hartung: Aktuelle Trends in der Museumsdidaktik und ihre Bedeutung für das historische Lernen. In: Hans-Jürgen Pandel, Vadim Oswalt (Hrsg.): Geschichtskultur. Die Anwesenheit von Vergangenheit in der Gegenwart. Schwalbach/Ts. 2009, S. 149–168.
Museumstheorie und Museologie
Adam Lindemann: Collecting Contemporary, Taschen Verlag, Köln 2006, ISBN 978-3-8228-4938-5.
Gottfried Korff: Museumsdinge. Deponieren – Exponieren. Böhlau, Köln/Weimar/Wien: 2002.
Friedrich Waidacher: Museologie – knapp gefasst. Mit einem Beitrag von Marlies Raffler, Böhlau, Wien 2005.
↑www.museumsbund.deArchivlink (Memento vom 1. Juli 2014 im Internet Archive) Das Museum > Geschichte & Definition > Ursprung des Museums. Uffgruèfè am 22. Februar 2014.
↑Definition Museum (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1][2]Vorlage:Toter Link/www.noelfv.at (PDF; 49 kB) bim Niederöschterrychischè Landesfüèrweervoband abgruèfè am 1. September 2010
↑Roth, Martin: Scenographie. Zur Entstehung von neuen Bildwelten im Themenpark der EXPO 2000. In: Deutscher Museumsbund (Hrsg.): Museumskunde, Bd. 66, 2001, H. 1, S. 25: „Das wesentliche Grundelement der Scenographie … ist die Interpretation der Inhalte mit künstlerischen Mitteln.“
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Museum“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
