Godina 817. (DCCCXVII) bila je redovna godina koja počinje u četvrtak u julijanskom kalendaru. Oznaka 817. za ovu godinu se koristi od ranog srednjeg vijeka, kada je kalendarska era Anno Domini u Evropi postala glavnom metodom označavanja godina.

• 25. januar: početak pontifikata Paskala I (kraj 824.). Dobio je od Ludovika Pobožnog Ustav koji je papstvu jamčio vječni posjed svojih teritorija i njegovu nezavisnost od Carstva.
• Ljeto – Car Ludovik I izdaje Ordinatio Imperii, carski dekret koji postavlja planove za urednu sukcesiju. On dijeli Franačko carstvo na svoja tri sina: Lotar, najstariji, biva proglašen ko-carem u Aachenu i postaje gospodar svoje braće. On prima vlast nad Burgundijom (uključujući njemački i galski dio). Pepin, drugi sin, je proglašen kraljem Akvitanije i prima Gaskonju (uključujući oblast oko Toulousea i dijelove Septimanije); Ludovik (najmlađi sin) je proglašen kraljem Bavarske i prima vlast Istočne Franačke.
• Princ Grimoald IV je ubijen od strane grupe lombardskih plemića koji se bore za preuzimanje njegovog trona ^[1]. Naslijedio ga je Sico kao vladar Beneventa (Južna Italija), a primoran je da plaća godišnji danak od 7.000 solida Ludoviku I.
• Franački pohod protiv Obodrita (Slavena) na Elbi ^[2].
• Pobjeda bizantijskog cara Lea V kod Mesembrije nad Bugarima.

• 24. mart: Abasidski halifa Al-Ma'mūn bira za svog nasljednika imama Alija Ar-Rida, potomka Huseina, Alijevog sina, kako bi iskorijenio šiitsku agitaciju. Nezadovoljstvo odlukom koje je uslijedilo koštat će života Alija Ar-Ridu, vjerovatno otrovanog u septembru 818 ^[3].
• 17. jul: Al-Ma'mūn je svrgnut u Bagdadu od strane Ibrâhima ben al-Mahdîja, sina halife Al-Mahdija koji se proglašava halifom.

• ZiyadetAllah I postaje treći aglabidski emir Ifriqiya (moderni Tunis). Tokom njegove vladavine, odnosi između dinastije Aghlabid i arapskih trupa i dalje su zategnuti.

• 24. januar – Papa Stefan IV umire u Rimu nakon 7-mjesečne vladavine, a nasljeđuje ga Paskal I kao 98. papa Katoličke crkve.
• 10. juli, Koncil u Indenu/Aixu: proglašenje capitulare monasticum; reforma monaštva Benoîta d'Anianea ^[4] koja je postala prvi instrument duhovnog ujedinjenja Karolinškog carstva. Ovim se propisuje obaveza za sve zajednice da slijede pravilo Benedikta Nursije s namjerom davanja prednosti bogosluženju i molitvi nauštrb evangelizacije i kulture (vladavina Aixa). Ručni rad postaje obavezan. Manastirska škola je rezervisana za oblate (mlade koji su roditelji „nudili“ monasima da se brinu o njihovom školovanju), zatvaranje časnih sestara pažljivo se prati. Reforma je uspostavljena malo-pomalo, laici nerado prihvataju slobodu izbora igumana. Manastiri postaju poljoprivredni, duhovni i intelektualni centri. Primjena benediktinskog pravila dovodi do opadanja pustinjaštva.
• Redovnici benediktinci su bili ovlašteni ulje predviđeno za upotrebu u skladu sa pravilima (a koje je postalo teško dostupno) zamijeniti slaninom i puterom.

• Ebu Davud, muslimanski sakupljač hadisa (ili 818.)
• Al-Fath ibn Khaqan, muslimanski guverner (ili 818.)
• Pepin, grof Vermandois (približan datum)
• Pyinbya, kralj Burme (um. 876.)

• 24. januara – Stefan IV, papa Katoličke crkve
• Grimoald IV, langobardski princ od Beneventa
• Quriaqos od Tagrita, patrijarh Antiohije
• Tibraide mac Cethernach, opat od Clonferta
• Teofan Ispovjednik, bizantijski monah (ili 818.)
• Wu Yuanji, general dinastije Tang

Commons ima datoteke na temu: 817.