| Euphonium | |
|---|---|
| änglisch euphonium, italienisch eufonio | |
 | |
| Klassifikation | Aerophon Blèchblõsinschtrumänt |
| Donumfang | 
|
| Verwandti Instrumänt | Flügelhorn, Tenorhorn, Baridon, Tuba |
| Musiker | |
| Lischtè vo Euphonischtè un Tubischtè | |
S Euphonium (grychisch: woolklingend) isch è düèfes Blèchblŏsinschtrumänt, wo uffgrund vo sinèrè konischè Mensur zu dè Familliè vo dè Bügelhörner ghört wiè s Flügelhorn, s Tenorhorn, dè Baridon un d Tuba.
S Euphonium als Tenor- un Baridonschtimm hèt sich uss dè Ophikleidè entwicklèt, wo widderum vom Serpent hèr witerentwicklèt worrè isch.
Nõchdèmm mò öppè 1813 d Bump-Ventyl erfundè worrè sin, isch nebbè dè Drumbeetè dè Bassdrumbeetè baut worrè, wo sich zum Flügelhorn entwicklèt het. Zuè dem Instrument het mò è witeri Form baut, s Tenorhorn.
1843 isch s Euphonium erfundè worrè, um èn düèfè un weicherè Klang z erhaaltè. Es isch allerdings dõmòls no mit èm italiènischè corno basso chromatico benamst worrè. Als Erfinder gèlted dè „Capellmeister Sommer“, wo uss Weimar stammt, un dè Adolphe Sax. S Euphonium hèt è witteri Mensur chriègt. S Euphonium nennt mò au Infantrycello, well s ès „Violoncello“ vo dè Blõsmusig bzw. vo dè Milidärkapellè isch, wa heißè soll, dass es Euphonium dört i dèsèlbè Stimmlaag isch un dièsèlb Fungtion erfüllt wiè s Cello i dè Strei- odder Simphonyorcheschter..
D Grundschtimmig vom Euphonium isch in B; es chlingt è Oktavè duèfer als è Drumbeetè un è Oktavè höcher als è Tuba in sellèrè Stimmig. D Notation erfolgt entwedder im Violynschlüssel als B-Stimm, d. h. è Nonè düèfer chlingend als notyrt odder im Bassschlüssel undransponyrt als C-Stimm. Seltener cha mò au nõ B dransponyrti Notationè im Bassschlüssel sää, also è Sekund düèfer chlingend als notyrt; selli Notation isch üblich vo allem z Frankrych un i dè Benelux-Staatè.
S Euphonium wörd mit èm Kesselmundschtugg gschpillt.
Wôôrend mengi früèner Modèll wegè dè unvomeidlichè Indonationsbrobleem vo Ventilkombinationè mit bis zu sechs Ventyl uusgschtattet gsi sin, hèn hütigi Euphonien stattdessè mitunter è Kompensationssischteem, in jedèm Fall abber nu no drei odder vir Ventyl. Diè èrschtè drei wörred mit dè rächtè Hand un je nõch Bauart vom Inschtrumänt entwedder vo obbè odder vo vorn griffè (top action odder front action). S virte Ventyl, wenn vorhandè, isch è Quartventyl. A eifachè Inschtrumänt isch Quartventyl nebbè dè èrschtè drei Ventyl aagordnèt (in-line) un wörd mit èm chlynè Finger vo dè rächtè Hand griffè.
A uffwändigerè Inschtrumänt isch s virte Ventyl sitlich abrocht un wörd mit dè linkè Hand gschpillt. D Boorig i dè Ventylmaschinnè bedrait hüt bis zu 16,2 mm, im virtè Ventyl bis zu 17,2 mm. Dè Schalldrichter wyst entwedder nõch obbè odder isch schrääg nõch vorn abgwinklèt („Bellfront“ odder „Frontbell“) un hèt èn Durchmesser vo bis zu 310 mm.
Dè Donumfang isch in öppè glych wiè bi dè Bosuunè, woby sèlbscht wit mensuryrti Euphoniè i dè Höchi oft è bitzeli besser aaschprèchèd. Nu kompensyrti Euphoniü mit Quartventyl sin abber schu ab dè Pedallaag uffwärts voll chromatisch spillbar. Uff nit kompensyrtè Inschtrumänt degegè intonyred d Döön ab èm großè As absi bis zum Kontra-H zuènèmmènd schlèchter, well si zimli vill z hoch sin. Dè uff allè vir Ventyl griffene Dòn lyt dõ dütlich nôher am C wiè am Kontra-H, d Abwychig gòt also gegè 100 Cent. Um selli sogenanntè krankè Döön widder z heilè, vowendet mò kei Septimventyl, wiè s analog zum Quartventyl aazeigt wär, sondern mò kompensyrt entwedder manuell mit èm Sekundventyl als 5. Ventyl odder automatisch, idèmm è mechanischi Vorrichtung bim Betätigè vom 4. un 3. sowiè düèferè Griffkombinationè s Sekundventyl zuèschaltet. S Sekundventyl glycht dõdeby nu um uugfäär 100 Cent entschprèchend einèrè chlynè Sekund uus.
I dè Klangfarb unterschydet sich s Euphonium un d Bosuunè erheblich: Infolg vo sinèrè konischè Mensur äänlet dè weichère Klang vom Euphonium stark dèm vom Waldhorn, wôôrend d Bosuunè uffgrund vo irer zûlindrischè Mensur härter klingt un deshalb ehnder dè Drumbeetè glycht.
Grundsätzlich lyt diè musikalischi Heimèt vom Euphonium im Berych vo dè weschteuropäischè un amerikanischè Blõsmusig, wo ès in Brass Bands für d Tenor- un Barydònschtimm ygsetzt wörd. In Harmonieorcheschter wörred dört, also z Frankrych, Ängland, Nordamerika un dè Benelux-Staatè, ebbèfalls nu Euphoniè ygsetzt. I dè Schwiz hèt mit dè Vobreitig vo dè Brass Bands au s Euphonium voschtärkt Yzug ghaaltè un dõmit mèngmòl dè Barydòn vodrängt.
S Euphonium wörd in Blõsorcheschter als Soloinschtrumänt ygsetzt, well es èn weichè, abber au spitzigè, lutè Klang haa cha. Suscht wörd s Euphonium braktisch glych ygsetzt wiè s Barydòn, also für diè düèfè Nebbèmelodiè und diè melodischi Begleitig als flexibleri Ergänzig zu dè Tuba. Vo dè Stimmfüürig hèr stòt s Euphonium dõmit zwûsche Tenorhorn un Es-Tuba.
I dè súmphonischè Blõsmusig ersetzt s Euphonium dè Barydòn praktisch vollschtändig, d. h. es wörd dört statt èm Tenorhorn odder Barydòn vowendet. Dè Grund dõdefür lyt i dè Stimmig, denn s Euphonium isch è ehnder rein gschtimmt, wôôrend s Tenor- un s Barydònhorn temperyrt gschtimmt sin. Anderscht gsait, diè beidè ovalè Hörner sin vom Ysatz hèr ehnder Allrounder, wòòrend s Euphonium ehnder èn Spezialischt isch, well sich s z. B. für Volksmusik nit eignèt. Allerdings erfordert s Euphonium vom Spiller è guèts Ghör wegè dè Intonationsschwirigkeitè sowiè è guèti Aasatztechnik, um d Dònhöchi mit èm Aasatz im Zämmèschpyl mit dè witè Mensuryrung richtig nutzè z chönnè.
I dè Sûmphonyorcheschter wörd s Euphonium – wenn übberhaupt – solistisch ygsetzt, und zwar für bschtimmti Partiè in spõtromantischè Wärch, bi dennè nit völlig klar isch, ob dè Komponischt mit „Tuba“ è Tenortuba, è Wagnertuba, è Saxhorn odder è andres, hüt eventuèll nimmi gebrüüchliches Inschtrumänt im Sinn gha hèt un welli obberhalb vom „normalè“ Dònumfang von èrè modernè F-Tuba notyrt sin.
Z Dütschland, Öschterrych un dè Tschechei isch s Euphonium wènnig vobreitet, well mò dõ traditionèll diè ovalè Hörner mit Drèèventyl wiè s Barydònhorn bevorzugt. S Euphonium vobreitet sich abber au suksessyv au sèllè Länder, bsunders im Berych vo dè sûmphonischè un traditionellè Blõsmusig.
Zu dè witerè Literadur ghörèd Konzèrt, wo urschprünglich für Violoncello gschribbè worrè sin. Au è baar Ragtime vom Scott Joplin un anderè wörred gèrn uff èm Euphonium gschpillt. S Euphonium spillt deilwys d Bosuunèschtimm bi einigè Musigschtüggle.
Commons: Euphonium – Sammlig vo Multimediadateie
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Euphonium“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |