D Flamencogittare isch die Gitarre wo bim Flamenco bruucht werd. Si underschaidet sich vo de klassische Konzertgitarre nu wenig, wa de Bau vom Instrument aggoot. Si isch liechter baut und de Zarge isch e bitzeli schmööller. D Saite liget nööcher am Griffbrett wa e schärfere Too gitt, well d Saite dör da weniger lang schwinget.
Spiiltechnik
S Gitarrespiil im Flamenco werd toque (ˈtoke) gnennt. Zo de Spiiltechnike vo de Konzertgitarre chömed no witteri dezue. D Saite wered nöd öberem Schalloch, sondern nööcher mim Steg aagschlage. Natüürli cha de Flamenco o ufere Konzertgitarre gspillt were.
Wie bi de Notierig vo Gitarrestugg, wered debii d Finger vo de Spillhand, da isch i de regle die rechti Hand, bi de linggshändige Gitarre aber di linggi, mit Buechstabe abchörzt: p - Duume (span. pulgar), i - Zaigfinger (indice), m - Mittelfinger (medio), a - Ringfinger (anular) und q oder c - chlii finger (pequeño oder chico).
tirando »Zupfe« isch di klassischi Form vom Zupfe vo de Saite mit de Finger, debi werd d Saite vom Duume ewegg liecht noch obe zupft und den losloo.
apoyando isch di typischi Zupfform im Flamenco. Debii werd d Saite geg de Duume hii zoge und denn loosloo, da füert dodezue, ass de Chlang voller wörkt und werd bsundrigs bim Ainzeltoonspiil aagwendet.
picado isch de klassischi Wechselschaag mit Mittel- und Zaigfinger, aber i apoyando (mimi).
horquilla »Gable« isch de Wechselschlaag zwösched Duume, wo apoyando spillt und em Zaigfinger, wo tirando zupft (pipi).
alzapuá isch de Duumeschlag, wobii e Melodie durchgeend mitem Duume gspillt werd, au uff de Diskantsaite. Typisch för de Flamenco isch o, ass im Ainzeltonspiil zwoo oder drai Saite schnell mitem Duume agschlage wered, asi akustisch sozsäge gliichzittig tööned.
rasgueado, uf andalusisch rageo, isch e Schrummtechnik, bim vierschlägige Rasgueado (rasgueado de cuartilla) werded d Finger vom chliine bis zom Zaigfinger schnell nochenand öber d Saite g schrammt (qami), wa e grelle und luute Too erzügt, bimm fööfschlägige Rasgueado (rasgueado quintilla) schrammt zerscht de Duume (pcami). En aifacheri Form isch de draischlägig Rasgueado (ami).
glisando isch s Galite mitem Finger vo de Griffhand, so ass de agschlagni Too sini Hööchi veränderet, e Technik wo bi de klassische Gitarre verpönt, im Flamenco aber erwüntscht isch.
trémolo werd hüüffig nöd wie s Tremolo bi de klassische Gitarre gspillt mit drai Noote, wo uf de Basstoo agschlage wered (pami), im Flamenco isch s Tremolo hüüffig quintolisch mit fööf Noote, de Aaschlaag isch piami, wegedemm aso düttli schneller agschlage.
ligados sind Abzugs- und Uufschlagbindige, si wered im Flamenco vill hüüffiger bruucht, as bi de klassiche Gitarre, wo si voralem vör Verzierige bruucht wered. Bim Flmenco chönnt si au dezue tiene, e gspillte Too liisliger z tööne loo um de Rhythmus z verstärche. S chönnt o meriri Töö nochanend mit Abzugs- und Uufschlagbindig gspillt were.
parado »Akkordstaccato« isch e Dämpftechnik, wobii de chlii Finger en Akkord grad nochem schrumme öber all Saite glait werd, so as de Chlang grad dämpft werd,.
golpe »Schlag, Chlopfer« isch e Schlagtechnik, wo de Schallchaste vo de Gitarre as Schlaginstument bruucht, debi werd mitem Duume oder emene andere Finger uf d Deggi vom Schallchaste gschlage, entweder zäme miteme Ainzeltoo oder Akkord oder innere Spiilpause, um de Rhythmus z bhalte. Wege dem hend Flamencogitarre e Schlagbrett (golpeador) nebet de Saite. Werd Flamenco uf de Konzertgitarre gspillt, empfellt sich, as e Schlagschutzfolie uufgchlebt werd.
