Afonso I de Asturias
Nacemento	705
Lugar de nacemento	Ducado da Cantábria
Falecemento	757
Lugar de falecemento	Cangas de Onís
Soterrado	Santa Cova de Covadonga
Nacionalidade	Ducado da Cantábria
Relixión	catolicismo
Ocupación	monarca
Pai	Pedro, duque da Cantábria
Nai	valor descoñecido
Cónxuxe	Ermesinda
Fillos	Adosinda, Vimarano, Mauregato e Froila I
Irmáns	Fruela da Cantábria
Na rede
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Afonso I, tamén coñecido como Afonso I de Cangas,^[1] nado no 739 e finado no 757, foi segundo as Crónicas Afonsinas un princeps (señor territorial) da Cordilleira Cantábrica que viviu na Galicia altomedieval a comezos do século VIII.

Diversos autores do romanticismo español de mediados do século XIX asignáronlle o recorrente título de rey de Asturias —que motivou pois engadirlle "de Asturias"—, así como o alcume de "o Católico", denominación que aínda hoxe ten gran vixencia, pero que as crónicas medievais xamais chegaron a atribuírlle. Porén, as crónicas árabes denomínano rei de Galicia (Adhfunsh, malik^[2] Jilliquiyya^[3]).^[4][5]

Traxectoria

Toda a documentación que alude á súa persoa foi redactada 150 anos despois do seu falecemento, a finais do século IX e inserida nas neogoticistas crónicas afonsinas, polo que a verdade sobre a súa vida e feitos, incluso a existencia da súa persoa debe tomarse coa debida prudencia histórica e científica.

As propias fontes son confusas e mesmo contraditorias, así para o versión "Rotense" da Crónica de Afonso III, Afonso "foi elixido como rei por todo o pobo", mentres a Sebastianense sostén que non existiu tal elección, e que Afonso xa era fillo do duque visigodo, Pedro, descendente da liñaxe dos reis Leovixildo e Recaredo, unha visión esta que amosa o grao de deformación ideolóxica das crónicas e a intencionalidade no feito que querer facer entroncar aos reis ovetenses coa antiga realeza visigoda. Na crónica Albeldense só menciona que era fillo de Pedro, duque de Cantabria.

Hai opinións encontradas sobre a natureza da actividade guerreira deste rei. De calquera xeito, o seu labor viuse favorecido pola confusa situación da España musulmá daquela época, xa que debido á fame do 750, os bérberes e a súa rebelión determinaron o seu éxodo cara o Magreb. Galiza puido separarse sen dificultade do resto dos territorios do islam e ofreecer ao rei ástur a súa anexión á Coroa. Por outra banda, a medida que os bérberes ían evacuando os territorios que ocuparan algunhas xeracións, Afonso I, que os hostilizaba con guerrillas, puido deixar as montañas ástures cara as chairas leonesas.

Tomou Astorga, e despois continuou avanzando cara o norte de Portugal, a vertente meridional da cordilleira Cántabrica, a Bardulia (antigo nome de Castela a Vella) e os territorios de Áraba, A Bureba, e A Rioxa. Quizais se establecese na rexión comprendida entre o val do río Douro e os macizos montañosos da España central. Entre as diferentes prazas que foron caendo paseniñamente nas súas mans, as crónicas cristriás da época mentan: Lugo, Tui, Porto, Braga, Viseu, Astorga, León, Amaia, Zamora, Simancas, Osma, Salamanca, Ávila, Segovia e Sepúlveda. Nese momento, o gobernador árabe de Córdoba estaba demasiado ocupado nas loitas internas para se opor ao avance dos cristiáns, nin enviar colonias andaluzas que substituísen os bérberes emigrados cara ao norte de África.

Tampouco Afonso I dispoñía de forzas bastantes para se ocupar efectivamente das terras conquistadas e despoboadas, e que quedaron baleiras durante décadas, xa que entre a liña de prazas fortes cristiás e a fronteira musulmá habería unha verdadeira "terra de ninguén", que foi definida como unha terra de correrías, onde se desenvolven combates de detención. Son a orixe das "Marcas", que daran continuamente que falar na historia política da Península.

Co achego de Ab al-Rahman I ao califato de Córdoba a liña fronteiriza percorría o curso do río Douro, dende a súa desembocadura ata Osma,e logo corría cara o norte ata Vasconia. Un ano despois, morre Afonso I, deixando o seu trono nas mans do seu fillo, Froila I.

Notas

Véxase tamén

Os reis e as raíñas da Galiza.

Vitiza. Paio, Fávila, Afonso e Froila. A nova monarquía galaica de 711 até 768. (Nós Diario, 14.09.2022)

Outros artigos

• Lista de reis de Galicia
• Lista de reis de Asturias

Bibliografía

• Anselmo López Carreira, Tucho Fernández Cal, Os reis de Galicia, Vigo : A Nosa Terra, 2003. ISBN 84-96203-27-1.
• Xosé Antonio López Teixeira, Arredor da conformación do Reino de Galicia (711-910), Editorial Toxosoutos, S.L. 02/2003.
• Anselmo López Carreira, O reino medieval de Galicia, Edicións A Nosa Terra, Promocións Culturais Galegas, S.A., 2005, ISBN 84-96403-54-8.
• Nogueira, C. (2001): A Memoria da nación: o reino da Gallaecia. Xerais, Vigo.
• Barbosa Álvarez, José Manuel, Atlas histórico da Galiza, Ediçons da Galiza, ISBN 978-84-936218-1-0.

Ligazóns externas

• Julio Escalona (2004): "La invención de Alfonso I de Asturias". Trifinium. 29/10/2014