| Cabaret Voltaire |
|---|
 |
| Orixe | Sheffield, Yorkshire  (Inglaterra)  |
|---|
| Período | 1973 - 1994
2009 - 2021 |
|---|
| Xénero(s) | Industrial, post-punk, dance alternativo, techno, house, rock experimental, ambient techno |
|---|
| Selo(s) discográfico(s) | Industrial Records, Rough Trade, Some Bizarre/Virgin |
|---|
| Membros | Richard H. Kirk
Stephen Mallinder
Chris Watson |
|---|
| Artistas relacionados | Acid Horse, Electronic Eye, Hafler Trio, Sandoz, Sweet Exorcist |
|---|
| Na rede |
|---|
| http://brainwashed.com/cv/ |
              |
Cabaret Voltaire foi un grupo musical inglés.
Inicialmente formado por Stephen Mallinder, Richard H. Kirk e Chris Watson, o grupo tomou o seu nome do Cabaret Voltaire, un club de Zürich, Suíza, que foi o epicentro dos inicios do movemento dadaísta. As súas primeiras actuacións estiveron influenciadas polo dadaísmo, pero máis tarde Cabaret Voltaire converteuse nun dos grupos máis prolíficos e importantes que fusionaron o pop co dance, o techno, o house dub e a música experimental electrónica.
Historia
O grupo formouse en Sheffield en 1973. Adicados á experimentación na creación e o procesamento de sons, parecían interesarse máis no son en si mesmo que nas propias cancións. Estes primeiros experimentos están documentados nunha edición de tres discos compactos chamada Methodology (Mute, 2002). Naquela época ofrecían algunhas actuacións en directo que adoitaban atraer a hostilidade das audiencias proletarias de Sheffield. Nun destes incidentes Mallinder foi hospitalizado con vértebra astillada logo de que o público lanzara obxectos contra a banda. Porén, a chegada do punk rock trouxo unha audiencia máis tolerante e aberta ó son electrónico e industrial que facían.
En 1978 Cabaret Voltaire asinou contrato coa discográfica Rough Trade Records. Con este selo editaron numerosos sinxelos musicalmente experimentais que foron moi aclamados, incluíndo "Extended Play", "Nag Nag Nag", "Three Mantras" e "3 Crepuscule Tracks", e álbums como The Voice Of America (1980) e o aclamado Red Mecca (1981).
Durante esta época fixeron xiras por Europa, Xapón e América sen o apoio dunha discográfica maioritaria, e editando un álbum en directo gravado no Xapón en 1982, chamado Hai!. En 1983, coincidindo co abandono de Watson (que formou o grupo The Haflter Trio xunto con Andrew M. McKenzie, antes de converterse en enxeñeiro de son para a BBC e, posteriormente, solista), Cabaret Voltaire decidiu conscientemente acarreirar o seu son cara a unha dirección máis comercial, co álbum The Crackdown (Virgin Records). Esta decisión foi recompensada, xa que o álbum acadou o posto 31º no Reino Unido (uns 60 postos máis alto que o seu anterior e única aparición nas listas do Reino Unido). En 1984 os sinxelos "Sensoria" e "James Brown", pertencentes ó disco Micro Phonies (Virgin Records), tiveron presenza nas listas de música independente e soaron con forza na escena underground da época.
En 1987 a banda lanzou o disco Code, seguido polo álbum Groovy, Laidback & Nasty, de grande influencia house, en 1990. Unha serie de traballos completamente instrumentais foron editados polo selo Instict Records baixo o nome de Cabaret Voltaire, en 1993 e 1994 pero, ó parecer, tratábase dunha produción exclusivamente realizada por Richard H. Kirk. Porén, Mallinder estivo involucrado nestas gravacións, aínda que a súa voz non estivese presente nas mesmas. O único álbum no que a participación de Mallinder é cuestionable é The Conversation (1994), no que Kirk aparece acreditado como o responsable da instrumentación, programación, arranxos e mesturas, e Mallinder aparece só como coautor das cancións. O último lanzamento de Cabaret Voltaire no que Mallinder pon a súa voz é o sinxelo ethno-techno "Colours", de 1990.
Desde os finais dos anos oitenta Kirk comezara unha carreira en solitario baixo distintos nomes, incluíndo Electronic Eye e Sandoz, mentres que Mallinder se mudara a Perth, Australia, gravando alí algúns traballos cun colaborador baixo o nome de Sassi & Loco, e máis recentemente, colaborando cos Kuling - Bros. Mallinder tamén se dedicou a impulsar a súa propia discográfica Offworld Sounds e contribuíu ó mando dos sintetizadores e a programación no disco en solitario de Shaun Ryder (cantante de The Happy Mondays), Amateur Night At The Big Top.
As esperanzas dunha reunión de Cabaret Voltaire acrecentáronse a finais dos noventa, cando Kirk fixo algún comentario ó respecto. O máis significativo é un comentario de Kirk na reedición de Radiation onde afirmaba estar traballando en novo material de Cabaret Voltaire que pronto sairía á luz. Porén, isto nunca ocorreu e a reunión do grupo parece improbable nun futuro próximo. Nunha edición especial de Q Magazine, titulada "Depeche Mode / History of Electro - Pop", Kirk declarou que aínda consideraba a resurrección do nome de Cabaret Voltaire, pero que nesta ocasión tiña pensado "involucrar xente moza no proxecto", suxerindo que o papel de Mallinder no grupo podería ter concluído.
(Inglaterra) 
