A ceca indíxena laietana, onde se cuñaran dracmas ibéricos de imitación no século IIIa. de C. coa inscrición BARKENO, situábase na que posteriormente foi a cidade romana de Barcino.[3][4][5] Esta ceca primitiva estaba, pois, relacionada coa poboación ibérica. O asentamento prerromano de Barkeno compartía a súa localización co de Lekaisen aos pés da montaña de Montjuïc. Existe a dúbida de se Laiesken podería ser a denominación do territorio, onde se incluiría Barkeno, ou se esta última sería a poboación máis importante da zona. En calquera caso, logo da reorganización romana das súas cecas, a ceca de Barkeno pechou e foi substituída por outra con marca de ceca LAIESKEN.[6][7]
Non obstante, cara á fin do Imperio Romano a ceca de Barcino volveu ter actividade, aínda que dun xeito efémero, baixo o mandato do emperador Máximo (409-411) un usurpador contra o poder de Honorio que gobernaba toda Hispania. Coñécense siliquas a nome de Máximo con marcas de ceca SMB ou SMBA (Sacra Moneta Barcinonensis). Tamén se coñecen cuñaxes de Máximo en bronce, como o AE 4 aparecido na escavación dun edificio en Barcelona en 1959, outro AE 4 presente no tesouro de Tipasa I (atopado en 1957 e non publicado ata 1961) e un AE 2 achado en Terrasa en 1975.[8][9][10][11]Anna M. Balaguer cataloga 17 exemplares coñecidos de siliquas e cinco de moedas de bronce de diversos módulos.[2][12]
Lafaure, J.; Lafont, V. (1979). "Argenteus de l'usurpateur Maxime trouvé près d'Argelers-sur-Mer". En Bulletin de la société française de numismatique. 34:538. Páxinas 540-544.
Marot Salas, T. (1999). "Algunas consideraciones sobre la significación de las emisiones del usurpador Máximo en Barcino". En Teja, R.; Pérez, C. Actas del Congreso Internacional la Hispania de Teodosio, II. Salamanca,1997. Páxinas 569-580. ISBN 84-7846-754-8
Mestre i Campi, J. (1998). Diccionari d'Història de Catalunya. Edicions 62. ISBN 84-297-3521-6